Weer eens loop ik vreselijk achter met het blog. Veel gevaren
de afgelopen weken en grote afstanden afgelegd. Nu, na 4 dagen een mijn eentje
op stap, een dagje blijven liggen. Wat onderhoud, rommelen en een stukje voor
het blog.
Na het vaarklaar maken zijn Ben en ik vertrokken. Vroeg in
het seizoen, heel vroeg bleek. Alles was nog in winterslaap, “Eind mei begint
het vaarseizoen en gaan we open.” En dat was goed te merken. Verlaten
eilandjes, gesloten restaurants en dichte winkels.
Zonder wind en in de zon was het soms T-shirts. Maar vaker,
met een oosten wind komend vanaf de koude zee, was het dik aankleden, 4 - 5 lagen kleding, handschoenen aan en dikke
mutsen op. De houtgestookte sauna’s die je hier zelfs bij de kleinste
aanlegplaatsen vind waren gelukkig wel open. Bijna niets wordt hier afgesloten.
Ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt om weer op te warmen. Ben is geen sauna
liefhebber. Hij had zich voorgenomen het niet koud te krijgen en massa’s dikke
kleding meegenomen.
 |
| Oud vissersdorpje op het eiland Storhamn. |
De tocht was soms bar koud maar ook mooi en het was heel
fijn weer samen op te trekken. Eerst door het scheren gebied en het laatste
deel door de hoge kusten. Heel anders dan de scheren met de talloze kleine
eilandjes waar je doorheen moet scharrelen. De hoge kusten deden me denkan aan
de Griekse eilanden waar ik begin dit jaar met Frans doorheen gevaren ben. Grotere eilanden die stijl uit het water oprijzen
tot wel 300 meter hoog. En daartussen heel diep water. De dieptemeter gaf het
regelmatig op en die meet tot 120 meter. Een heel bijzonder gebied, mooi en
indruwekkend.
Al met al zijn we heel wat mijlen naar het noorden
opgeschoten. Afsluitend een plaats opzoeken waar Ben makkelijk op de trein kon
stappen en ik een weekje kon blijven liggen. Het schip was weliswaar vaarklaar
maar er waren nog heel wat kleine dingentjes te doen. Meteen alles geordend en
schoon schip gemaakt. Örnsködsvik was een goede keus. Het treinstation lig pal naast de
haven en het is een van de leukste
stadjes van noord Zweden.
 |
| Het clubhuis van de zeilvereniging Härnösand |
In Sundvall, halverwege, hebben we een tussensop gemaakt. Daar was
een goede watersportzaak en ik had een uitgebreid lijstje van
noodzakelijkheden. W.o. de Finse groetvlag die in Nederland niet te krijgen is.
Na aankoop bleek dat ding zo klein dat ik er met goed fatsoen niet mee durf aan
te komen. Na lang zoeken een grotere gevonden. Tussen de Zweden en Finnen
botert het niet zo erg geloof ik, je hoort ze er zelden positief over.
Eén van de dingen op het lijstje was een nieuwe pakking voor het
toiletje. Dat ding heeft al vanaf de aankoop kuren. Het beste was geweest er
meteen een nieuwe in te zetten. Achteraf gepraat en onderweg is dat niet zo
eenvoudig. De pakking ter grote van een bierviltje hadden ze wel. In een setje
onderdelen voor een ander type WC. 130 euro was me toch te gortig waarvan ik
90% weg kon gooien. Een ander alternatief, nee dus. Als het niet voorverpakt in
een plastic zakje zit verkochten ze het niet. Ben zei, ik ga wel even naar de
overkant. Hij kwam terug toen ik net voor honderden euro’s stond af te rekenen
en legde een groot rubber ding op de toonbank. “Wat is dat?” vroeg de verkoper.
“Een oude binnenband van een auto. Daar snijden we zelf wel een pakking uit. Gratis
van de overburen.” Ik zou zoiets niet kunnen zeggen zonder enige lading in mijn
stem. Ben wel, allervriendelijkst.
Verslag Ben
Bob nodigde me uit om de Swinde zomerklaar te maken en het
eerste deel van de 2019 reis mee te zeilen. Dat is een mooi en spannend vooruitzicht
en ik heb gelijk extra warme kleren gekocht. Zoals Bob al vaststelde was ik
vast van plan het niet koud te krijgen. Met diepvrieshandschoenen, warme
laarzen en een jack voor een boorplatform op de Noordpool moet ook Zweden in
mei te trotseren zijn.
Dat bleek een juiste inschatting. Bij het wassen en poetsen
van de Swinde was het soms nog steenkoud en kwamen alle warme kleren goed van
pas. Bob moest af en toe wel lachen als de zweden in een T-shirt liepen en ik
in de warme jas maar, ... ik heb het niet koud gehad ;-)
Na 5 dagen werken lag de Swinde in het water en konden we
vertrekken. Het gebied van "de hoge kusten" was prachtig om te zien.
Alsof je in een berglandschap vaart. We hebben erg geluk gehad met het weer. Na
een zeer koude start van het jaar was het toen wij kwamen juist wat milder
(voor mij dus nog niet mild genoeg) geworden en het bleef droog. Het werken met
Bob was heel plezierig en constructief. Bob kent het schip goed en gaf mij alle
ruimte om zelf te varen en samen de route te bepalen. Het samen sleutelen en
creatieve oplossingen bedenken voor kleine ongemakken was erg vertrouwd en ging
goed.
 |
| Hoge kusten bij Docsts |
