Einde van deel I - Gerbrand



Tja, daar gaat ze dan, ontdaan van al haar zeilen, eigenlijk is het dan een naakte boot. Hangend in de takels en even later op een stalen bok aan de haven van Wismar. 

Dat wordt de overwinterplek van de Swinde, na ik meen iets van 1600 zeemijlen dus in kilometers rond de 3000 stuks in een periode van 16 weken. Een tocht die Bob vanuit Noord Holland via Noord Duitsland naar Denemarken bracht om vervolgens in Wismar, voorlopig althans, te eindigen. 
En we waren binnen 7 uur weer thuis 😊

En beste en lieve lezers, dan gebeurt er bij Bob toch ook wel wat bijzonders dat je eigenlijk tussen de regels door van z’n blog al wel kon lezen... 

Aanvankelijk was het mijn bedoeling van zondag tot vrijdag te gaan maar dat vond ie toch wat kort dus het werd het plan zondag tot zondag. Nou, niet dus. Mijnheer had toch wel haast om naar huis te gaan dus uiteindelijk werd het zondag tot donderdag. Met andere woorden, Bob was er eigenlijk op dat moment ook wel even klaar mee.

Dat betekent al met al dat we maar één dagje gezeild hebben en de rest van de tijd bezig zijn geweest met opruimen en schoonmaken. Natuurlijk hadden we nog een dagje kunnen gaan maar ja, de haven uit en hetzelfde rondje nog eens draaien is natuurlijk niet heel spannend na die 1600 zeemijlen. Dat leidde bij mij tot de gedachte of de Swinde ooit De Put nog eens zou terugzien want ja, wat doe je vanuit een haven aan het Haringvliet anders dan ….? Vul maar in! De tijd zal het leren.

In de haven in Wismar hebben we trouwens een man ontmoet die een klein bedrijfje heeft dat, zoals hij zelf zei, bijbootjes bouwt. Dat zijn dus hele mooie sloepen die in de Amsterdamse grachten beslist niet zouden misstaan. Als bijbaantje restaureert hij dekken van zeilboten. Dat klusje stond Bob nog te wachten en dat is beslist een heidens karwei. Wanneer je dan de prijs hoort die zo’n man hanteert, realiseer je je weer dat je in het voormalige Oost-Duitsland bent. Een uurtarief dat in Nederland ongeveer voor een pak-em beet Marokkaanse poets wordt betaald. De deal was dus snel gemaakt en Bob helemaal blij! Uiteraard even afwachten wat het wordt maar de man gaf wel het goede gevoel!

We gaan de winter in. Boot op de wal waar ongetwijfeld ook de komende periode nog wel wat aan zal worden geklust, al was het maar het dek restaureren. Dus Bob zal het ritje Bilthoven РWismar v.v. nog wel een paar keer maken, schat ik in. Daar vlak bij woont Birgit, een vriendin van hem. Bij haar hebben wij de laatste nacht geslapen en zij verraste ons, naast een lekkere pot eten, op een mini-concert, zie het filmpje. Das war sehr sch̦n!

Swinde, het ga je goed daar in Wismar und bis nächstes Jahr!    

Ga ik weer mee? - Maaike



Weer huis per bus en trein van uit Wismar naar Uitdam.
Wat heeft 17 dagen aan boort van de Swinde me gebracht.

Credo van Jan was altijd; varen is fijner dan je denkt,maar nooit zo fijn als je gedacht had. En dat is een wijsheid die hier ook een beetje op gaat.

Fijn: was de weidsheid van de zee oneindig water golven en wind. Nog mooier morgens vroeg weg, nevel lage zon, spiegel glad water vogels en een verstilde zee zo mooi.
 
Niet zo fijn: te weel wind en regen koude lange tochten op woelig water.

Ga ik weer mee? als het kan heel graag. Maar we hebben niet alleen gevaren, Bob heeft veel geklust en ik een klus afgemaakt achter de naaimachine. Het heeft me goed gedaan veel gepraat over Jan en hoe verder nieuwe doelen te stellen. Conclusie; aan boord van de Swinde word je wijzer. Dank je Bob voor het bekwaam schipper zijn en een gezellige gastheer.

Wismar, winterplek bereikt


Ik kom hier al jaren.  Bergit woont al sinds de “wende” in Fahren, een kleine 15 km van Wismar. En Wismar is een bezoek waard, mooi oude hanze- en havenstad. Eind vorig jaar de jachthavens hier bezocht op zoek naar een winterplek. De Westhaven heeft alles wat ik zocht. Vlak tegen het centrum aan, beschut zodat de mast er niet af hoeft en eigen kranen die op verzoek draaien.


De aankomst in Wismar was wel heel bijzonder voor me. Na een lange reis voor het eerst vanaf zee de bekende haven aanvaren. Het voelde een beetje als thuiskomen en dat in Duitsland, een beetje ontheemd ben je dan wel. Een beetje surrealistisch was het ook. We stapten aan wal en liepen frontaal tegen 2 grazende olifanten aan bewaakt door 3 polizisten. Toen ik daar foto’s van maakte werd me opgedragen deze weer te wissen omdat ze niet mocht fotograferen. Mijn opmerking dat ik ze niet gevraagd had om te draaien en dat het dus niet mijn fout was, verbeterde de sfeer niet. Welkom in Duitland. 

Na maanden rondscharrelen in Denemarken komt nu alles in een stroomversnelling. Gisteren met Maaike bij Bergit op bezoek geweest, uiterst gezellig en voor de verandering in een echt bed geslapen. Maaike is nu in het achteronder aan het inpakken want morgen stapt ze op de trein naar Amsterdam. En over precies een week wordt het schip uit het water getakeld en op de kant gezet wat meteen een hele lijsten oplevert van zaken te regelen, in te pakken en op te bergen. Niet alleen voor de boot maar ook mijn auto moest weer aangemeld worden bij de RWD en verzekerd. Bij dat laatste maakte ik een tikfoutje in mijn email adres met als bonus een middagje bellen en mailen met de helpdesk. Welkom terug in de werkelijke wereld.

Tussendoor willen Bergit en Henri nog graag een dagje zeilen en Gerbrand komt a.s. zondag avond. De voorspellingen zijn goed en graag ga ik nog een paar dagen met hem het water op voordat er getakeld gaat worden en het schip klaargemaakt voor de winter. Gerbrand heeft gelukkig een grote auto wan het lijstje “Terug naar huis” is best heel lang.

Verwaaid, verwaaid en weg.



5 nachten in Heiligenhaven en 5 dagen natuurlijk. Veel wind en nog meer wind. Drie keer alle winkeltjes af geweest en het dorp rond gelopen. Op zichzelf geen verkeerde plaats maar een paar dagen is genoeg. Van nood zijn we naar het Ostsee Erlebniswelt geweest. En dat viel 100% mee. Veel over visserij , vismethoden met mooi beeldmateriaal. En heel veel informatie over de Baltische zee, die voor 1/3 zout is, 1/3 brak en 1/3 zoet en daarmee ook boeiend qua vispopulatie. 



Maar vanmiddag dan eindelijk weg, gewacht op het afnemen van de wind. Nu liggen we na een tocht van 15 Mijl hemelsbreed 5 Mijl verder in Grossenbrode, bochtje om. Onverwacht een pittige tocht door een hevige bui met veel wind en een hobbelig zeetje. Wel even kunnen zeilen en dat maakt veel goed na dagen in de haven te hebben gelegen.

Het is natuurlijk half september een de eerste herfststorm is eergisterochtend over noord Nederland getrokken en 10 uur later kwam die bij ons over. Het weer kan nu alle kanten opgaan. Komende dagen zien er weer goed uit. En ik hoop het voor Maaike, die heeft of stilgelegen of is door elkaar geschut. Morgen is de verwachting een 3Bf en hebben we een prachtige oversteek van 25 Mijn voor de planning.

En daarna richting Wismar, waar het schip de kant op gaat voor de winter. Gerbrand komt de laatste week van September. Met mooi weer gaan we het water op en met slechte vooruitzichten is het aftuigen, beetje rondkijken, bezoekje aan Bergit en terug naar Nederland. Kan zeggen dat ik zowel naar de week met Gerbrand uitkijk als ook naar Nederland, vrienden en familie.
Ben nu dik 3 maanden onderweg. En merk dat, zodra de boeg van het schip keert richting de terugreis, het verlangen om naar huis te gaan ook de kop opsteekt. En heeft de reis gebracht waarop ik gehoopt had, hoe vaag dat ook was? Ik kom er nog op terug maar heb zowaar weer zin gekregen in een zakelijke klus. De vraag is wie er nog op deze flierefluiter zit te wachten.
Eerst nog een kleine week lekker met Maaike over de Lübecker Bucht rond scharrelen en genieten van het voorspelde mooie weer.  Morgen staat Kirchdorf op het programma, prachtig klein haventje, en een goede fles whisky voor een slok op Jan Kors want het is morgen 16 september.

Een week aan boord van de Swinde - Maaike



Vandaag een week aan boord van de Swinde, het lijkt veel langer. In deze periode drie pittige vaartochten gemaakt en alle drie heel verschillend.

Sonderborg hier stond Bob me op te wachten na een trein reis van twaalf uur. Dat we de eerste dag verwaaid gelagen was wel lekker even bij komen. Varen, een belevenis op zich van Sonderborg naar Schleimunde. Bij een stevige wind de haven uit, de zeilen er in en bijna voor de wind het water op.
In Schleimunde de haven in komen was even een dingetje tegen die tijd waaide het heel hard maar Bob stuurde de Swinde rustig in de box. En dan de wal op en rond lopen in een lieflijk plaatje wat alles heeft  wat we nodig hadden voor twee dagen. Supermarkt, bistro, en een werf waar Bob eindelijk zijn teakhouten proppen vond voor het dek.

Volgende tocht op naar Laboe, minder wind maar heel veel regen dus op de motor, nat en koud. Het werd een  bijzonder tocht, uurtje op en uurtje af (Bob wat meer uurtjes dan ik) maar wat was dat genieten, over water kijken, boei zoeken de beweging van de boot het ritme van de motor.

De derde tocht gisteren, zondag, van Laboe naar Heiligenhafen (35 Mijl). Mooi weer zonnetje er bij  met halve wind in de zeilen er op en weg. Op  het water was er toch gauw een windje 5 met dit keer een lange tocht voor de boeg.

Wat heb ik ontdekt op deze tochten:

  • Dat ik onderdeks, als het schip wat rolt prima broodjes kan maken, onderdeks voel ik me als een vis in het water dus een prima koksmaatje.
  • Dat ik uurtjes op uurtje af heel leuk vind en goed de boel en boten in de gaten kan houden dus een prima beginnende roerganger ben.
  • Het werken aan de  dek me niet goed af gaat ik voel me een kat in een vreemd pakhuis, het liefst zou ik op handen en voeten over het dek kruipen, alles loopt scheef en overal liggen lijnen waar je over kan struikelen het maak me onzeker. Ik weet, het zit tussen je oren. Ben vandaag aan het oefenen op dek, waar ligt alles en waar kan ik me vast houden. Het went wel. Hoop en vertrouwen dus, we gaan dapper verder.  
Maaike