De cirkel wordt rond - solo | 8 september 2019 | Finland -> Zweden 35 Nm

8 September, solo de oversteek van Finland naar Grisslehamn in Zweden. Daarmee is de Botnische golf gerond en de cirkel gesloten. Een mijlpaal in deze reis en extra speciaal omdat ik deze tocht alleen doe. Op een gladde zee met een zacht winde alle tijd om terug te kijken op deze reis en na te denken over de toekomst.

Achter me Finland met haar midzomernachten, eindeloze kust, duizenden eilandjes en vreselijk aardige mensen. Mooie tijd gehad in Finland, memorabele  tochten van verstild en relaxed tot hard aan de wind en distress. Kijk er met heel veel plezier op terug. Het was prachtig en het is goed zo. Zeilend is het een definitief afscheid. 

Volgende week stapt Baldwin op en gaan we richting Borka Brygga. Cees zeilt daarna nog een week mee en helpt het schip winterklaar te maken. De Swinde overwintert in Borka, mijn thuis haven in Zweden. Mooie haven met leuke zeilvereniging en Gunter, de havenmeester, is altijd zeer behulpzaam. Hij heeft mij al gebeld om te zeggen dat ik welkom ben.

Ik had me voorgenomen om rond deze tijd een besluit te nemen over het komend jaar, en hoe verder. Er zijn grofweg de volgende opties voor 2020. Blijven zeilen op de Baltische zee, koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen, het schip verkopen in Zweden of terug zeilen naar Nederland.

Blijven zeilen op de Baltische zee? Het is werkelijk een prachtig vaargebied en ik ben er aan verknocht geraakt, zowel aan de landen als aan de mensen. De rust, de eenvoud en weidsheid, warmte en gastvrijheid hebben me geraakt en veranderd. Het eindeloos dwalen op deze wateren en tussen de eilanden was genieten en louterend. Het heeft me dichter bij mijzelf gebracht en tegelijkertijd meer naar buiten gericht, meer gericht op menselijk contact. Er komt nog een blog over hoe het reizen mij veranderd heeft.
Maar eerlijk is eerlijk na 50.000 eilandjes, 200 kleine haventjes en bijna even zovele sauna’s is het genoeg. Hoeveel ik er ook van genoten heb en hoeveel het me gebracht heeft, rond blijven zeilen op de Baltische zee gaat het niet worden.

Dan koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen? Dat zou een tocht worden van een jaar of 2 in een vergelijkbare vorm als afgelopen jaren. De zomer maanden zeilen en het schip voor de winter achter laten in Zweden of Noorwegen. Uitdagend maar de drive heb ik niet op dit moment. Bij aanvang van deze reis was het plan om 2 jaar te reizen, zijn 3 prachtige jaren geworden.  En dat voelt als genoeg (voorlopig). Mijn basis thuis wordt steeds dunner, mijn mailbox leger en telefoontjes zeldzamer. Ik ben alleen in de winter in Nederland en dat wordt door velen gezien als een wachten op de zomer om weer weg te gaan. Veel zaken zijn moeilijk vorm te geven omdat ik er telkens 5 maanden tussenuit ben en met voorbereiding en afronding zeg maar gewoon een half jaar. Voor werk is het onhandig, of dat nu betaald of onbetaald is. En dat geldt voor veel meer zaken die op mijn wensenlijstje zijn gekomen, ook daarover later.

Dus de Swinde hier te koop zetten. Twee jaar geleden was dat een serieuze optie. Ook een beetje met de hoop dat een Zweeds schip in Zweedse wateren makkelijker verkoopt. Echter ik wil nog geen afstand doen van het schip. Ben er ernstig aan verknocht geraakt. Hoewel ik het indertijd gekocht heb specifiek voor deze reis en er niet ‘verliefd’ op was. Na de prachtige klassieke Morning Cloud was het onmogelijk om een even mooi schip te kopen met de eisen waaraan het moest voldoen. Hanteerbaar, alleen te zeilen en met een grote gastenkooi voor alle meevarenden. Een werkschip heb ik het wel genoemd. Maar ben er mee vergroeid en kan er mee lezen en schrijven. Het is een plezier om mee te varen en snel, bijna dartel, onder zeil. Degelijk, goed gebouwd en erg gezellig binnen. Kortom ze wordt mooi niet te koop gezet.

Terug naar Nederland dus!  Volgend jaar ga ik het ophalen. Een reis van zo’n 1000 mijl moet in ruim twee maanden kunnen. Een aantal trajecten tempo maken. En voor het prachtige scheren gebied bij Stockholm wil ik meer tijd nemen. Vervolgens een keuze maken tussen een route door Denemarken of de oversteek naar Polen maken en langs de noord Duitse kust dwalen. E.e.a. in overleg met de mensen die zin hebben om mee te varen. Een mooie tocht waar ik nu al naar uitkijk. Vervolgens een jaartje de Nederlandse wateren en als het weer begint te kriebelen, en dat kan maar zo, trekt Schotland me meer dan Noorwegen. Mooie vooruitzichten toch!

Met deze gedachten ben ik halverwege de oversteek en komt Zweden in zicht. Even concentreren op de shipping-lane die er midden tussendoor loopt. Altijd een bloedhekel aan gehad, shipping-lanes, grote schepen die ook nog eens snel varen. AIS maakt het me gemakkelijker. Op mijn  plotter kan ik ze zien varen inclusief koers en snelheid. Gaatje zoeken om er tussendoor te prikken en verder. Nog vier uur varen naar Zweden, alle tijd om er naar uit te kijken.  Na 4 maanden een bekende kust, ken de havens en de mensen. Beetje thuiskomen, zo voelt het, lekker en relaxed.

Zeilen met Marvin | 26 Augustus – 2 September 2019 Helsinki -> Mariehamn 210 Nm

Marvin stapt voor de derde keer op. Heerlijk relaxed, we kennen elkaar en zijn ingespeeld op de boot. Marvin is de eerste dagen nog wat stil en moet duidelijk omschakelen. Hij heeft een intensieve tijd achter de rug, heeft zijn baan opgezegd en begint voor zichzelf. Goede keuze vind ik, nog jong, geen hypotheek of kinderen en dus alle ruimte om het uit te proberen. En zoals ik het inschat gaat het ‘m zeker lukken.

Midden op de middag stap hij aan boord. We zijn nog even over de markt aan de haven van Helsinki gelopen.  Een van de leukste stukjes van de stad. De markt ligt ingeklemd tussen de haven met het af en aan varen van de grote ferry’s en de kleurrijke oude gebouwen en kerken van Helsinki.

Aan boord scheepsoverleg. Marv nog wat groggy van de reis maakt het makkelijk door alles goed te vinden. Ik heb de dagen daarvoor al zitten puzzelen. Tallinn lonkt, helaas is de wind daarvoor ongunstig. Terug richting Turku kan maar betekent dat ik alleen de hele oversteek naar Zweden moet maken. Baldwin komt aan op Stockholm. Het is laat in het seizoen en slechts een paar dagen slecht weer kunnen er voor zorgen dat ik Zweden niet haal. We besluiten het volgende; we laten Tallinn voor wat het is en zeilen naar Mariehamn. Daar neemt Marvin de nachtboot naar Helsinki, bekijkt nog even de stad en vliegt dan ’s avonds door naar huis. En ik krijg zo alle tijd om naar Zweden te varen en zelfs al een stukje richting het noorden. 

 

Zo besloten dan ook maar meteen de touwen los en dezelfde avond op weg naar een klein eilandje vlak voor Helsinki. Het was een goed besluit. Mariehamn is een eind varen en we moeten flinke afstanden per dag afleggen om er te komen. Eerste dagen werkt de wind niet echt mee en is het voornamelijk motor sailen. Onderweg komt Marvin los en het wordt steeds gezelliger aan boord. Varen, lekker eten, lezen en bijpraten. 

En natuurlijk de klus aan het lummelbeslag. Marvin had de onderdelen meegenomen en is door de douane stevig ondervraagd (Je schijnt van koperen buisjes vuurwerk te kunnen maken.). Het jong kan ernstig onschuldig kijken (afgekeken van zijn moeder) en het verhaal van een reparatie een zeilboot ging er in als zoete koek. Blij van, er zit nu een nieuw koperen lager in en het kan er weer jaren tegen.

Later in de week trekt de wind aan en levert ons twee onvergetelijke zeiltochten op. De eerste 25 mijl tegen een 5 Bf in kruizen, hard werken en trots dat we slagen van 90 graden maken. De volgende dag weer zo’n 25 mijl maar nu met een stevige halfwinder. Om beurten de maximale snelheid om hoog gebracht van 9 naar 9,5 naar 10 en uiteindelijk 10,4 knopen. Het mechanisch log is wat positief en mag je er 10% aftrekken. Dan nog, genieten was het !!! (En voor iedereen die de cijfertjes niets betekenen; het ging gewoon oerend hard.)

We zijn langs de zuidrand van de Finse archipel gezeild en hebben het zuidelijkste bewoonde eiland Utö bezocht. Dat is nu een basis voor pilots, vroeger voor piraten. Utö heeft een heel eigen sfeer, macaber noemde Marvin het. Het is ook desolaat en ruig. Het hele gebied inclusief Åland toont ruiger dan Finland, minder gepolijst en meer door storm en zee  gevormd. Zowel het land als de mensen.

Utö

Slechts één dag verwaaid gelegen. Of eigenlijk één dag met veel wind en regen rust genomen. Was lekker, beetje rommelen en veel lezen. Beste actie was Marvin roeiend tegen een 7 Bf om de boot verhalen, het kontje lag nogal luid te klotsen in de golven. Verder was er niets behoudens 3 keer per dag een ferry met een enkele auto of tractor. September is riant buiten het vaarseizoen wat hier heel kort is terwijl het weer echt niet veel minder is dan bij ons. De meeste haventjes waren bijna of helemaal gesloten. En wat echt wennen is, is dat de supermarkten ook sluiten. Weer eens de boden van de koelkast bereikt. Een gezamenlijk geïmproviseerde maaltijd bestond uit maïs en bonen uit blik met gebakken ui, knoflook en Spaanse peper. Best goed te doen. Alleen het blik visballen viel heel erg tegen. Ach na een dag op het water eet je bijna alles.

 

Åland is een autonoom deel van Finland en behoort tot de EU maar heeft belastingtechnisch een bijzondere status. Vandaar de vele ferry’s. Van de ruim 26.000 eilanden en scheren hebben er 7000 een naam en zijn er 65 bewoond. Een bijzonder gebied en leuk om doorheen te varen. De hoofdstad Mariehamn is leuk ligt op een uitstekende landtong met aan de west kant alle ferry’s en aan de oost kant de jachthaven. We zijn er op onze laatste dag heen gevaren en na een afsluitend etentje en  wat napraten is Marvin op zijn ferry gestapt. 

Het was weer een heerlijke relaxte mannenboot met prachtige zeildagen door een schitterend gebied. 

Sauna

Orslandet

Route;

Helsinki - > Pihlajasaari 3 Nm Een sober haventje pal voor Helsinki met de basis voorzieningen.

Pihlajasaari -> Orslandet 45 Nm  Gezellige  beschutte "Volkshaven" uitgenodigd om met de clubleden de sauna in te gaan. Gratis ligplaats, sauna 2 euro.

Orslandet - > Hanko 35 Nm Hanko is een grore marina met alle voorzieningen en suppermarkt op loop afstand.

Hanko ->  Borstö 35 Nm Piep klein eilandje met enkel een toilet en verder niets. Prima beschut.

Borstö -> Utö  35 Nm Zuidelijkste bewoond eiland van Finland. Basis voor pilots. Alle voorzieningen inclusief een klein suppermarkje.

Utö -> Sottung 35 Mijl  Eilandje met douche en toilet en verder niets in het nazeizoen alles gesloten . Open haven voor alle winden behalve Noord.

Sottung -> Mariehamn 30 Nm Mooie haven met alles, wel duur. Leuk stadje.

Cindy aan boord | 11 - 20 augustus 2019 | Turku - Helsinki 170 Nm

Mijn avontuur in Finland met Bob en zijn Swinde.

“Ga je ook een tijdje met me mee zeilen…?”

Ik zei meteen ja en besefte pas later waar ik ja tegen had gezegd. Ik had in een ver verleden 1 keer een zeilmiddagje meegemaakt in mooi weer...zeg dus maar gewoon dat ik geen zeilervaring had. Geen idee hoe ik het zou gaan vinden, of ik zeeziek zou worden en of ik het zou kunnen. Bob stelde me gerust en vertelde dat het allemaal wel goed zou komen.

En dat kwam het!

De eerste dag kwam ik aan boord in Turku. Het weer was de volgende dag eigenlijk te heftig om een eerste zeilervaring op te doen, maar ik wilde het graag gaan ervaren, dus vol goede moed gingen Bob en ik de eerste ervaring aan. Natuurlijk kreeg ik vooraf al wat termen en taken aangeleerd: bakboord, stuurboord (kende ik gelukkig al), welke knoop ik moet maken om aan te leggen, de knoop voor de fender/stootwil, de noodknop in de kajuit wanneer er iets zou gebeuren, de kleding/zwemvest enzovoort…..

Daar gingen we dan, uiteraard kwam meteen de uitleg over het navigatiesysteem, de kardinalen en de boeien…. Jemig ik kreeg veel info te verwerken en dat vond ik spannend en leuk tegelijk. Je realiseert je al snel dat er veel verantwoordelijkheid is en zoveel factoren die gunstig moeten zijn en bijgehouden moeten worden…. De weg richting het open water was goed om rustig en gestaag dingen te leren.

Ondertussen kon ik het mooie gedeelte van het land aanschouwen, want dat was me wat tegen gevallen in de trein richting Turku. Vanaf het water zag ik de schoonheid en de bouwstijl van Finland. Langs de kust zagen we prachtige grote villa’s die bij het water op een steiger of rots net zulke prachtige miniatuur villa’s hadden staan (waarschijnlijk sauna’s).  Adembenemend mooi in een groene glooiende rots omgeving. In de komende dagen werden we nog veel vaker verrast door de prachtige omgeving op de Scheereilanden, de kustlijn en haventjes, genieten!

Na de eerste uren op wat rustiger water kwam toch echt de wind meer en meer rond de Swinde en ging Bob de zeilen hijsen. Op kundige wijze stuurde hij me met geduld aan en gaf me vertrouwen om op zijn aanwijzing taken uit te voeren op de Swinde. Dat was fantastisch, zeker toen we de wind meer en meer in de zeilen voelden komen…. Ik had nog geen weet van de 3 meters waar Bob veel op keek voor windrichting, windkracht, knopen (volgens mij tikten we de 8 op een gegeven moment zelfs al aan).  Het enige wat ik merkte was dat de Swinde heerlijk van de  wind aan het genieten was en ze ons mee wilde nemen op de golven die sterker werden naarmate we meer open water opgingen. Wow wat een mooie eerste ervaring en al snel zag ik aan Bob dat wat we beleefden al echt zeilen was en dat hij ook aan mij merkte dat ik het ook echt mooi vond en niet bang werd van de Swinde die ons meenam en haar romp heerlijk opgooide en ons uitdaagde om mee te gaan in de pittige deining. Ik voelde me niet ziek en ik genoot van het avontuur. De ultieme test van toiletteren tijdens deze golven doorliep ik prima en ook die ervaring vond ik geweldig. Ik genoot van alle elementen en vond het jammer dat Bob ervoor koos dat we niet het echte open water opgingen aangezien het daar echt te pittig zou worden. Natuurlijk was het een goede keuze, maar ik wilde nog geen afscheid nemen van deze ervaring, ik wilde meer… ach dat was dan ook weer een goed teken. Ik had de test van de Swinde doorstaan en ik voelde het vertrouwen in mij groeien om samen met Bob en de Swinde de komende dagen te gaan genieten.

Het aanleggen bleef elke dag een uitdaging aangezien ik toch steeds weer tegen dingen aanliep die ik (natuurlijk) nog niet kende. Maar ook die ervaringen gingen we in harmonie aan. Bob stuurde me altijd met rust aan en nooit voelde ik een irritatie omdat ik het nog niet kende of wist. Ik erkende mijn falen dan ook altijd en wilde ook steeds weten hoe ik het anders kon doen, zodat ik uiteindelijk een 100% resultaat kon neerzetten, gewoon omdat ik het echt wilde leren…..Naarmate we ervaring samen opdeden ging het dan ook steeds beter en op de laatste dag begon ik zelf zelfs na te denken over hoe de wind stond en wat handig zou zijn met aanleggen… goede tekenen van vooruitgang en allemaal in combinatie van een goede leermeester.

Natuurlijk waren de eerste dagen best raar, Bob en ik kenden elkaar niet heel goed en dan zit je ineens 24/7 bij elkaar aan boord, sterker nog, ik kwam bij hem aan boord in zijn leefwereld met zijn regels/werkwijzen/taal en humor. Ik moest wennen aan de nieuwe leefomgeving en na twee dagen was ik gesetteld, ik kon mijn plek nemen op een plek waar alles al uitgedacht en uitgewerkt was. Bob en ik leerden elkaar kennen en steeds meer konden we ook ontspannen en helemaal onszelf zijn bij elkaar. Allebei konden goed praten en stil zijn daar waar ook gewoon even tijd voor jezelf nodig was. Ik heb ook daarin een mooie ervaring mogen hebben. Jezelf kunnen en mogen zijn bij de ander is een groot goed en dat konden Bob en ik elkaar geven. 

Het samen puzzelen bij het navigeren of in mijn eentje, dat vond ik denk ik nog het mooiste. De vertekening van de horizon en de continue oplettendheid die je nodig hebt wanneer de dieptes gevaarlijk kunnen zijn. Soms tuurde ik de horizon af met de verrekijker en in gedachte: “Jemig waar staat die stomme kardinaal nou….hmmm ik zie hem echt niet….aaaaahhhhh jaaa daar is ie….gelukkig!” Het vertrouwen van Bob was daarin ook erg fijn om te mogen ervaren. Natuurlijk checkte hij me (stiekem) in de kajuit op zijn scherm, logisch. Maar ook Bob moest uiteindelijk concluderen dat ik de taak kundig genoeg was en dat ik zou aangeven wanneer ik twijfelde en hulp nodig had. Hij leerde mij te vertrouwen en kon zelfs soms echt iets voor zichzelf gaan doen, wanneer ik aan het roer stond.

Helsinki

Hoogtepunten waren toch wel: het echte zeilen met knopen van 8.6, het samen navigeren, het overstag gaan en samenwerken daarin, het aanleggen, de sauna’s, alle lachmomenten zoals de eerste seconden van een mega golf, intens genieten met smile van oor tot oor en dan een enorm crach geluid van servies horen, want er stond nog een kastje open hahaha, fietstochtje op een slechte dag voor het water, de gesprekken, de spanning wanneer er achter ons MEGA  Ferry’s kruizen, het moment dat we ons realiseerden dat we twee boeien gemist hadden omdat we met de haven bezig waren en we bijna vast hadden kunnen zitten op de bodem, de heerlijke maaltijden, de vaste structuren die ontstaan met z’n tweeën, de zon en dus ook de rustige tochten met zon en warmte, de omgeving en natuur en bovenal de nieuwe ervaring die de liefde voor het zeilen geactiveerd heeft.

Ik heb een fantastische tijd met zeilmaatje Bob en de Swinde gehad en ik ga graag weer mee op een nieuw avontuur.

Dank maatje Bob!

 Trip;

Turku -> Stormälö 30 Nm - Jachthaven aan de pier gelegen omdat het verder te ondiep was.

Stormälö -> Rosalandet 25 Nm - Dorpshaven met slechts een paar liplaatsen die 2 meter diep zijn. Leuke eilandjes met vikingcentrum waar je fietsen kunt huren en eten.

Rosalandet  -> Hanko 29 Nm - Hanko heeft een grote moderne jachthaven met prima sauna's

Hanko -> Barosund 38 Nm  - Prima plek, beschut en leuk. 4 kleine kraampjes op de haven met lokale producten.

Barosund -> Porkkala 22Nm - Leuke kleine haven met klein winkeltje en restaurant. Privé sauna te huur.

Porkkala - > Vallisaari 27 Nm - Oud militair eilandje vlak voor Helsinki. Aanrader. Mooi uitzicht op Helsinki en leuke wandelroutes.

Vallisaari -> Helsinki 3 Nm - Helsinki is gewoon mooi.

Machiel Vaasa –> Krookka 115 Mijl | 24 – 31 Juli115 NM

Vorig jaar heeft Machiel mij uit de brand geholpen toen een paar opstappers echt moesten afzeggen en ik met mijn handen in mijn haar zat. Eén telefoontje was voldoende en Machiel heeft mee gewerkt om het schip vaar klaar te maken en vervolgens samen van Wismar naar Zweden te varen. Prima samenwerking en prima tocht. Machiel de nodige zeilkennis opgestoken en ik wijzer geworden omtrent fossielen en sterrenkunde.

 Dit jaar was het idee Machiel een weekje meevaren, dan een paar dagen met zijn moeder wandelen en vervolgens Thea een weekje meevaren. Prima plan, om het te plannen was een stuk lastiger. Uiteindelijk lukte het net. Beiden 6 dagen meezeilen en tussendoor twee dagen met elkaar wandelen.

Machiel om 5 uur in de middag opgewacht op het station van Vaasa. Op weg naar de boot eerst een stop bij een hamburgertent. “Ik heb wel een beetje trek.” Zijn voorkeur voor hamburgers en pizza’s was dus niet veranderd. En nog steeds geen druppel alcohol, veel water en cola vooral geen zerro. Vorig jaar vond ik het een beetje saai, nu paste het beter bij mijn consumptie van  koffie, cola zerro en alcohol vrij bier.

6 Dagen is krap. Met slecht weer lig je zo maar een dag verwaaid.  En om het Thea, die weer een slagje dover is geworden, makkelijk te maken was goed openbaarvervoer een vereiste. Machiel heeft vanaf dat die aan boord stapte zitten puzzelen. Thea mag blij zijn met een zoon die zo minutieus alles voor haar uitzoekt. De voorkeurshaven, Porto, was te ondiep, nog nagebeld en Rauma te ver. Uiteindelijk is het Krookka geworden. Machiel kon nog met het OV weg. Thea heb ik het laatste stukje op moeten halen met een taxi omdat het weekeind was. Finland is zo dun bevolkt, zeker dat gebied, dat OV spaarzaam is. 

Oud schoolgebouw Kiili

Weg uit Vaasa met prachtig weer en veel zon. Effect een zon verbrande Machiel die 3 dagen met een theedoek onder zijn petje heeft rondgelopen. Tijdelijk omgedoopt to Abdoel. Leuke tochten gemaakt, kleine haventjes en plaatsjes en heel aardige mensen ontmoet. Weer eens bevestigd gekregen dat je hier minimaal voor 3 dagen eten aan boord moet hebben. Deze reis al vaker met de laatste restjes een maaltijd in elkaar moeten flansen. 

Hoogtepunten waren wel een nest met zeearenden waar we vlak langs voeren. Het onverwachte trouwfeest en poserende dames op een stijger in een uiterst verlaten haventje. Het plaatsje Kaskinen met de mooie houten huizen en toverachtige rust. (En gelukkig een supermarktje voor de brood nodige proviand.)

Affluitend hebben we in Krookka twee dagen gelegen. Nog geprobeerd fietsen te huren wat niet lukte. Door het stadje gezworven, “ingebroken” in een leegstaand en vervallen schoolgebouw. (Meer mijn hobby dan die van Machiel) En onze tocht afgesloten met een heerlijk koud buffet in het haven restaurant.