De reis

De reis is afgerond. Het plan was twee zomers, heen via Denemarken naar Stockholm. En terug langs Helsinki oversteken naar Estland en dan via de zuidkust van de Oostzee terug. Een voorbereidend bezoek aan Estland en Letland leerde me dat daar vrij weinig havens zijn en veelal te ondiep voor de Swinde. En de kust is een beetje saai vind ik. Dus gekozen om verder noordwaarts te gaan tot het einde van de Baltische zee. Geen moment spijt van gehad, wat is het daar mooi, uitgestrekt en prachtig. Het uiterste noorden was heeeel stil. Op zijn best kwam ik één boot per dag tegen, alles meetellend van roeiboot tot ferry. Geleerd dat je eten moet inslaan zodra de mogelijkheid er is. Om dan weer verder scharrelen tussen de duizenden eilandjes op zoek naar wonderschone natuurhavens. Wie ooit gezegd heeft dat de Zweden gesloten zijn is daar nog nooit geweest. De Finnen zijn wat uitbundiger en net als de Zweden zeer gastvrij. 

Denemarken is een fijn vaargebied weidser dan de Nederlandse wateren en mooi, een voorproefje van wat komen gaat. Het zuidelijkste stukje Zweedse kust is wat saai maar als snel begint het prachtige scherengebied met de tienduizenden eilandjes die allemaal een naam hebben. Verder naar het noorden almaar stiller en uitgestrekter. Jachthavens worden spaarzamer en watersportwinkels verdwijnen helemaal. Voordeel van het laatste is dat je niemand vanachter een toonbank tegen je zegt, als het niet in de schap hangt hebben we het niet. Wat nodig is wordt geregeld.  

Havens en kades hebben vaak geen duidelijke eigenaar maar zijn van de gemeenschap. Soms hang er ergens een kastje voor wat havengeld, vaak ook niet. En overal houtgestookte sauna's. Vrij toegankelijke met slechts het vriendelijke verzoek om ze netjes achter te laten en het hout wat je gebruikt hebt bij te hakken. Een andere wereld waar mensen elkaar nog vertrouwen. Waar oer oude kerkjes met prachtige scheepsmodellen altijd open zijn. Ja ze zijn op slot, het huis van god sluit je netjes af na je bezoek, maar de sleutel hangt naast de deur. Het is even wennen echter het went snel. Toen ik na mijn eerste zomer te trein pakte naar het vliegveld was ik al niet meer verbaasd dat de conducteur vroeg wie er was ingestapt zodat kon controleren of je in de juiste trein zat. 

2017 Start van de reis was 12 juni. Later dan gepland omdat de reparaties aan de kiel veel tijd in beslag hadden genomen. Na een heerlijk uitzwaai feest met Ben op naar Denemarken. Drie maanden rondgezworven op de Deense wateren. Heerlijk vaargebied met veel eilandjes met mooie ankerplaatsen. De jachthaven zijn schoon, goed verzorgd  en er is altijd een (familie) BBQ plek. 

Voor de overwintering van de Swinde gekozen voor Wismar een heel mooi oud havenstadje. En Bergit gastvrij als altijd, woont er vlakbij. De mensen van de werf aan de Westhaven zijn wat nors maar vakkundig en snel als er wat geregeld moet worden. 

 2018 Met Machiel het schip vaarklaar gemaakt en samen met hem in een rap tempo naar Zweden. Hij met de ferry terug naar Wismar en met mijn auto naar huis. Vanaf nu is het vliegen en met de trein voor mij en alle opstappers. Na het vertrek van Machiel een flik stuk solo gezeild tot aan Kariskrona. Daar de eerste voorproefjes van de scherenkusten met de duizenden rotsachtige eilandjes, prachtig. Zeker het gebied rond Stockholm maar eigenlijk is het hele gebied prachtig. Zo vanaf Gävle verdwijnen de grotere jachthaven en maken meer en meer plaats voor dorpshaventjes. Het werd ook tijd om uit te kijken naar een plek om de Swinde te laten overwinteren. Dat was niet eenvoudig. Twee dagen zitten bellen. Men gaat er vanuit dat je een eigen bok hebt en de Swinde van 8 ton kan lang niet overal op de kant gezet worden. Uiteindelijk een auto gehuurd en met Maaike de kust langs op zoek naar een plek. Via een Zweed die me eerst een half uur had geobserveerd of ik niet te arrogant of te jofel was doorverwezen naar Gunter de havenmeester van Borka Brygga. Ik noem het mijn tweede thuishaven in Zweden. Wat een leuke plek en aardige mensen. De kraanwagen moet van 50km ver komen, geen probleem, alles werd geregeld, door Gunter natuurlijk.  

2019 Rondje Baltische golf van 2500 km of 1350 mijl. Ruim 5 maanden onderweg geweest, de langste trip die ik gemaakt heb op deze reis. Eindeloos rondgezworven langs de prachtige kusten, duizenden eilandjes, stadjes en piep kleine haventjes. En ervan genoten samen met de vele opstappers. En bij elkaar opgeteld anderhalve maand solo gezeild. Wat een prachtig gebied. Zeker in het noordelijke deel moet je van stilte en heel veel ruimte houden en je komt jezelf wel tegen daar. Dagen dat ik één of zelf geen boot meer zag. Informatie over havens en ankerplaatsen wordt steeds spaarzamer. Gelijkertijd de hulpvaardigheid groter. En heb je informatie nodig om er achter te komen of je kunt aanleggen, of een haven diep genoeg is, er een winkel open is en of je diesel kunt tanken; bel een gemeentehuis. En nooit het antwoord daar gaan wij niet over. We zoeken het uit en we bellen terug.  En ik ben altijd binnen een half uur teruggebeld. Meestal met het antwoord en soms met verontschuldigingen dat het wat langer duurt om het uit te zoeken. 

Highlights de midzomerzon. Ik was een paar weken alleen en besloot om te gaan varen als ik er zin in had en slapen idem dito, Maakte niet uit het was toch licht. Een heel bijzondere ervaring om je dag en nacht ritme los te laten. En verder om maar wat te noemen; Het hoge noorden,  Kemi, Storjungfrun, Helsinki en als je maar lang genoeg op zee bent ook een keertje distress op zee.

2020 - 2021 De reis terug naar mijn Nederlandse thuishaven De Put. Door alle corona perikelen heb ik er twee jaar over gedaan. Kan er een boek over schrijven. Hilarische gesprekken met de ambassades van  Zweden, Denemarken en Duitsland. Ik viel natuurlijk buiten alle regeltjes die ook nog eens per land verschillenden en doorlopend werden aangepast. Denemarken zat op slot in 2021 en ik moest via Denemarken naar Zweden naar mijn schip. Als de reden van mijn reis bezit was (huis of boot) mocht ik wel Denemarken in. Dat mijn bezit op dat moment in Zweden lag maakte niet uit volgens de dame van de ambassade. Met mijn bezit weer Denemarken binnen varen vond ze geen goed idee. In Duitsland moest je een week in quarantaine. Op mijn vraag of de ruimte waarin ik in quarantaine was zich mocht verplaatsen langs de Duitse kon men geen antwoord geven. En ga zo maar door.

Uiteindelijk met heel veel gepuzzel, hier en daar wat gokken en de regels wat ruim interpreteren en met dank aan de opstappers die dapper mee zijn gegaan het schip terug gevaren. Mooie tochten en op zee loop je geen corona op, eind juni 2021 veilig en gezond terug. 

Baldwin aan boord | 14 – 21 September | Gälve -> Hudiksval 110 Mijl

Tijdens de voorbereiding eindeloos zitten puzzelen en bellen waar Baldwin naar toe zou vliegen, dat leverde al een hoop pret op. Åland was gunstigst voor mij. Baldwin zou dan via Londen en Helsinki naar Mariehamn vliegen. Hilarisch maar niet erg handig. Uiteindelijk gekozen voor aankomst in Zweden. Met Marvin naar Åland gezeild en zelf de oversteek naar Zweden gemaakt. En solo doorgevaren naar Gälve. Mijn zoon het makkelijk gemaakt want daarheen gaat vanaf het vliegveld rechtstreekse een trein. 

Reis Baldwin plannen.

Koud aan boord werd vol trots zijn nieuwe kamera getoond. Echt een mooi ding, een Nikon systeem kamera met prachtige lenzen. Voor het eerst heeft hij technisch veel beter materiaal dan ik. M.n. in de nachtopnamen bij weinig licht is het verschil goed te merken. Ook de elektronische zoeker  van zijn kamera biedt bij weinig licht veel voordelen. Ik vond elektronische zoekers waardeloos. Dat oordeel heb ik jaren geleden gevormd en toen waren ze ook waardeloos. Nu niet meer dus.

 

 

 

Gälve - Baldwin

Het wordt een zeil-fotografie week of fotografie-zeil week, maar net hoe je er tegenaan wilt kijken. We bedenken dat we foto’s op de Swinde-appgroep gaan plaatsen en iedereen mag raden wie welke serie gemaakt heeft. Blijkt een goed idee. Het zet druk op ons om regelmatig te ‘publiceren’.

Gälve - Bob

We hebben vreselijk veel lol aan het maken, bewerken en beoordelen van elkaars foto’s. De reacties zijn leuk en stimuleren ons om door te gaan en zitten er regelmatig naast. Het raden blijkt veel moeilijker dan dat wij denken. Eind van de week hebben we ons werk nog eens achter elkaar gezet en tevreden geconstateerd dat er hele mooie foto’s tussen zitten. De appel valt niet ver van de boom en zelfs in wat we beiden mooi en goed vinden. Te gestileerde plaatjes hebben, hoewel die goed beoordeeld worden,  niet zo onze voorkeur.

Sturjungfrun - Baldwin

Natuurlijk is er ook gevaren en gezeild. De eerste dag spande er om qua weer. Besloten om in Gälve te blijven liggen. Prima haventje en leuke stad, mooie plek voor de eerste fotoserie. De middag nuttig besteed om vervelend probleem in de autohelm besturing op te lossen. Leverde een heel tevreden zoon op omdat hij de oorzaak kon vinden en repareren! Op zijn succes trateer ik op een etentje. We belanden bij een Tai die ons werkelijk overdonderd qua smaak en service. En dat voor nog geen 25 euro.

Onderweg - Bob

Volgende dag weg, en de eerste dagen veel kunnen zeilen. Via een nacht aan een balletje naar het prachtige eiland Stojungfrun met houtgestookte sauna en heel oud visserskerkje. We weten het nog niet maar hebben een paar stevige tochten voor de boeg. Waarschijnlijk door hardere wind ten noorden van ons ontstaat de derde en vierde dag een nare golfslag. We vluchten Söderhamn in, prachtig beschutte haven met douche en een winkel met alle spullen voor het winterklaar maken van de motor. 

Kjacksörarna- Baldwin

De volgende dag breken we halverwege de tocht af naar ons lievelingshaven, Agön, en zoeken beschutting achter een nabij gelegen eilandje. Het is onverwacht rammen en stampen tegen 2-3 meter golven in en de bootsnelheid halveert regelmatig door de inkomende golven. Een vermoeiende tocht. M.n. Baldwin heeft er last van. Mijn zeebenen zijn onderhand behoorlijk ontwikkeld. Het voordeel is, we zijn vroeg vertrokken en komen begin van de middag aan. In de beschutting en in de zon is het heerlijk. We warmen op, komen bij en fotograferen de rest van de middag. En sluiten de dag af met een BBQ en houtvuur.




 

Kjacksörarna- Bob

De laatste etappe naar Hudiksval is lang. Gelukkig een rustige zee en genoeg wind om te zeilen. Hudiksval zijn we vorig jaar ook geweest. Het heeft een relatief grote wat ongezellige jachthaven met alle voorzieningen. Ik krijg 50% korting omdat het naseizoen is en de laatste dag hoef ik helemaal niet te betalen. We gaan weer uit eten en belanden weer bij een Tai, lekker maar niet zo lekker als de vorige. Op de boot napraten en de foto’s nog eens bekijken. Levert een heel tevreden gevoel op zo terug kijkend op deze week samen. Heerlijk om samen te doen en te beleven

. 

Trip:

15- 9  Verwaaid in Glälve – Mooi en leuk stadje. Vanaf zee zo’n 5 mijl landinwaards, zeer beschut.

16-9  Gälve                       -> Trödjefjärden 20 NM – Mooie baai of fjord met twee ankerballen en verder geen voorzieningen. Heel beschut.

17-9  Trödjefjärden        -> Sturjungfrun     27 NM – Een van de mooiste eilandjes met oude vissershaven, oud kerkje en sauna. Zeer goed beschut voor n,w en zuiderwind.

18-9  Sturjungfrun          -> Söderhamn    15 NM  - Söderhamn is grappig. Ligt 8 mijl naar binnen.  

19-9  Söderhamn             -> Kjacksörarna 17 NM  - Klein verlaten eilandje met goede aanlegplaats en alle basis voorzieningen. Goed beschut voor noord en oostenwind.

20-9   Kjacksörarna         -> Hudiksval        27 NM – Provinciestadje met grote, niet zo gezellige jachthaven. De gastvrije havenmeester maakt veel goed. Goede verbinding naar Arlanda vliegveld.

De cirkel wordt rond - solo | 8 september 2019 | Finland -> Zweden 35 Nm

8 September, solo de oversteek van Finland naar Grisslehamn in Zweden. Daarmee is de Botnische golf gerond en de cirkel gesloten. Een mijlpaal in deze reis en extra speciaal omdat ik deze tocht alleen doe. Op een gladde zee met een zacht winde alle tijd om terug te kijken op deze reis en na te denken over de toekomst.

Achter me Finland met haar midzomernachten, eindeloze kust, duizenden eilandjes en vreselijk aardige mensen. Mooie tijd gehad in Finland, memorabele  tochten van verstild en relaxed tot hard aan de wind en distress. Kijk er met heel veel plezier op terug. Het was prachtig en het is goed zo. Zeilend is het een definitief afscheid. 

Volgende week stapt Baldwin op en gaan we richting Borka Brygga. Cees zeilt daarna nog een week mee en helpt het schip winterklaar te maken. De Swinde overwintert in Borka, mijn thuis haven in Zweden. Mooie haven met leuke zeilvereniging en Gunter, de havenmeester, is altijd zeer behulpzaam. Hij heeft mij al gebeld om te zeggen dat ik welkom ben.

Ik had me voorgenomen om rond deze tijd een besluit te nemen over het komend jaar, en hoe verder. Er zijn grofweg de volgende opties voor 2020. Blijven zeilen op de Baltische zee, koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen, het schip verkopen in Zweden of terug zeilen naar Nederland.

Blijven zeilen op de Baltische zee? Het is werkelijk een prachtig vaargebied en ik ben er aan verknocht geraakt, zowel aan de landen als aan de mensen. De rust, de eenvoud en weidsheid, warmte en gastvrijheid hebben me geraakt en veranderd. Het eindeloos dwalen op deze wateren en tussen de eilanden was genieten en louterend. Het heeft me dichter bij mijzelf gebracht en tegelijkertijd meer naar buiten gericht, meer gericht op menselijk contact. Er komt nog een blog over hoe het reizen mij veranderd heeft.
Maar eerlijk is eerlijk na 50.000 eilandjes, 200 kleine haventjes en bijna even zovele sauna’s is het genoeg. Hoeveel ik er ook van genoten heb en hoeveel het me gebracht heeft, rond blijven zeilen op de Baltische zee gaat het niet worden.

Dan koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen? Dat zou een tocht worden van een jaar of 2 in een vergelijkbare vorm als afgelopen jaren. De zomer maanden zeilen en het schip voor de winter achter laten in Zweden of Noorwegen. Uitdagend maar de drive heb ik niet op dit moment. Bij aanvang van deze reis was het plan om 2 jaar te reizen, zijn 3 prachtige jaren geworden.  En dat voelt als genoeg (voorlopig). Mijn basis thuis wordt steeds dunner, mijn mailbox leger en telefoontjes zeldzamer. Ik ben alleen in de winter in Nederland en dat wordt door velen gezien als een wachten op de zomer om weer weg te gaan. Veel zaken zijn moeilijk vorm te geven omdat ik er telkens 5 maanden tussenuit ben en met voorbereiding en afronding zeg maar gewoon een half jaar. Voor werk is het onhandig, of dat nu betaald of onbetaald is. En dat geldt voor veel meer zaken die op mijn wensenlijstje zijn gekomen, ook daarover later.

Dus de Swinde hier te koop zetten. Twee jaar geleden was dat een serieuze optie. Ook een beetje met de hoop dat een Zweeds schip in Zweedse wateren makkelijker verkoopt. Echter ik wil nog geen afstand doen van het schip. Ben er ernstig aan verknocht geraakt. Hoewel ik het indertijd gekocht heb specifiek voor deze reis en er niet ‘verliefd’ op was. Na de prachtige klassieke Morning Cloud was het onmogelijk om een even mooi schip te kopen met de eisen waaraan het moest voldoen. Hanteerbaar, alleen te zeilen en met een grote gastenkooi voor alle meevarenden. Een werkschip heb ik het wel genoemd. Maar ben er mee vergroeid en kan er mee lezen en schrijven. Het is een plezier om mee te varen en snel, bijna dartel, onder zeil. Degelijk, goed gebouwd en erg gezellig binnen. Kortom ze wordt mooi niet te koop gezet.

Terug naar Nederland dus!  Volgend jaar ga ik het ophalen. Een reis van zo’n 1000 mijl moet in ruim twee maanden kunnen. Een aantal trajecten tempo maken. En voor het prachtige scheren gebied bij Stockholm wil ik meer tijd nemen. Vervolgens een keuze maken tussen een route door Denemarken of de oversteek naar Polen maken en langs de noord Duitse kust dwalen. E.e.a. in overleg met de mensen die zin hebben om mee te varen. Een mooie tocht waar ik nu al naar uitkijk. Vervolgens een jaartje de Nederlandse wateren en als het weer begint te kriebelen, en dat kan maar zo, trekt Schotland me meer dan Noorwegen. Mooie vooruitzichten toch!

Met deze gedachten ben ik halverwege de oversteek en komt Zweden in zicht. Even concentreren op de shipping-lane die er midden tussendoor loopt. Altijd een bloedhekel aan gehad, shipping-lanes, grote schepen die ook nog eens snel varen. AIS maakt het me gemakkelijker. Op mijn  plotter kan ik ze zien varen inclusief koers en snelheid. Gaatje zoeken om er tussendoor te prikken en verder. Nog vier uur varen naar Zweden, alle tijd om er naar uit te kijken.  Na 4 maanden een bekende kust, ken de havens en de mensen. Beetje thuiskomen, zo voelt het, lekker en relaxed.

Zeilen met Marvin | 26 Augustus – 2 September 2019 Helsinki -> Mariehamn 210 Nm

Marvin stapt voor de derde keer op. Heerlijk relaxed, we kennen elkaar en zijn ingespeeld op de boot. Marvin is de eerste dagen nog wat stil en moet duidelijk omschakelen. Hij heeft een intensieve tijd achter de rug, heeft zijn baan opgezegd en begint voor zichzelf. Goede keuze vind ik, nog jong, geen hypotheek of kinderen en dus alle ruimte om het uit te proberen. En zoals ik het inschat gaat het ‘m zeker lukken.

Midden op de middag stap hij aan boord. We zijn nog even over de markt aan de haven van Helsinki gelopen.  Een van de leukste stukjes van de stad. De markt ligt ingeklemd tussen de haven met het af en aan varen van de grote ferry’s en de kleurrijke oude gebouwen en kerken van Helsinki.

Aan boord scheepsoverleg. Marv nog wat groggy van de reis maakt het makkelijk door alles goed te vinden. Ik heb de dagen daarvoor al zitten puzzelen. Tallinn lonkt, helaas is de wind daarvoor ongunstig. Terug richting Turku kan maar betekent dat ik alleen de hele oversteek naar Zweden moet maken. Baldwin komt aan op Stockholm. Het is laat in het seizoen en slechts een paar dagen slecht weer kunnen er voor zorgen dat ik Zweden niet haal. We besluiten het volgende; we laten Tallinn voor wat het is en zeilen naar Mariehamn. Daar neemt Marvin de nachtboot naar Helsinki, bekijkt nog even de stad en vliegt dan ’s avonds door naar huis. En ik krijg zo alle tijd om naar Zweden te varen en zelfs al een stukje richting het noorden. 

 

Zo besloten dan ook maar meteen de touwen los en dezelfde avond op weg naar een klein eilandje vlak voor Helsinki. Het was een goed besluit. Mariehamn is een eind varen en we moeten flinke afstanden per dag afleggen om er te komen. Eerste dagen werkt de wind niet echt mee en is het voornamelijk motor sailen. Onderweg komt Marvin los en het wordt steeds gezelliger aan boord. Varen, lekker eten, lezen en bijpraten. 

En natuurlijk de klus aan het lummelbeslag. Marvin had de onderdelen meegenomen en is door de douane stevig ondervraagd (Je schijnt van koperen buisjes vuurwerk te kunnen maken.). Het jong kan ernstig onschuldig kijken (afgekeken van zijn moeder) en het verhaal van een reparatie een zeilboot ging er in als zoete koek. Blij van, er zit nu een nieuw koperen lager in en het kan er weer jaren tegen.

Later in de week trekt de wind aan en levert ons twee onvergetelijke zeiltochten op. De eerste 25 mijl tegen een 5 Bf in kruizen, hard werken en trots dat we slagen van 90 graden maken. De volgende dag weer zo’n 25 mijl maar nu met een stevige halfwinder. Om beurten de maximale snelheid om hoog gebracht van 9 naar 9,5 naar 10 en uiteindelijk 10,4 knopen. Het mechanisch log is wat positief en mag je er 10% aftrekken. Dan nog, genieten was het !!! (En voor iedereen die de cijfertjes niets betekenen; het ging gewoon oerend hard.)

We zijn langs de zuidrand van de Finse archipel gezeild en hebben het zuidelijkste bewoonde eiland Utö bezocht. Dat is nu een basis voor pilots, vroeger voor piraten. Utö heeft een heel eigen sfeer, macaber noemde Marvin het. Het is ook desolaat en ruig. Het hele gebied inclusief Åland toont ruiger dan Finland, minder gepolijst en meer door storm en zee  gevormd. Zowel het land als de mensen.

Utö

Slechts één dag verwaaid gelegen. Of eigenlijk één dag met veel wind en regen rust genomen. Was lekker, beetje rommelen en veel lezen. Beste actie was Marvin roeiend tegen een 7 Bf om de boot verhalen, het kontje lag nogal luid te klotsen in de golven. Verder was er niets behoudens 3 keer per dag een ferry met een enkele auto of tractor. September is riant buiten het vaarseizoen wat hier heel kort is terwijl het weer echt niet veel minder is dan bij ons. De meeste haventjes waren bijna of helemaal gesloten. En wat echt wennen is, is dat de supermarkten ook sluiten. Weer eens de boden van de koelkast bereikt. Een gezamenlijk geïmproviseerde maaltijd bestond uit maïs en bonen uit blik met gebakken ui, knoflook en Spaanse peper. Best goed te doen. Alleen het blik visballen viel heel erg tegen. Ach na een dag op het water eet je bijna alles.

 

Åland is een autonoom deel van Finland en behoort tot de EU maar heeft belastingtechnisch een bijzondere status. Vandaar de vele ferry’s. Van de ruim 26.000 eilanden en scheren hebben er 7000 een naam en zijn er 65 bewoond. Een bijzonder gebied en leuk om doorheen te varen. De hoofdstad Mariehamn is leuk ligt op een uitstekende landtong met aan de west kant alle ferry’s en aan de oost kant de jachthaven. We zijn er op onze laatste dag heen gevaren en na een afsluitend etentje en  wat napraten is Marvin op zijn ferry gestapt. 

Het was weer een heerlijke relaxte mannenboot met prachtige zeildagen door een schitterend gebied. 

Sauna

Orslandet

Route;

Helsinki - > Pihlajasaari 3 Nm Een sober haventje pal voor Helsinki met de basis voorzieningen.

Pihlajasaari -> Orslandet 45 Nm  Gezellige  beschutte "Volkshaven" uitgenodigd om met de clubleden de sauna in te gaan. Gratis ligplaats, sauna 2 euro.

Orslandet - > Hanko 35 Nm Hanko is een grore marina met alle voorzieningen en suppermarkt op loop afstand.

Hanko ->  Borstö 35 Nm Piep klein eilandje met enkel een toilet en verder niets. Prima beschut.

Borstö -> Utö  35 Nm Zuidelijkste bewoond eiland van Finland. Basis voor pilots. Alle voorzieningen inclusief een klein suppermarkje.

Utö -> Sottung 35 Mijl  Eilandje met douche en toilet en verder niets in het nazeizoen alles gesloten . Open haven voor alle winden behalve Noord.

Sottung -> Mariehamn 30 Nm Mooie haven met alles, wel duur. Leuk stadje.