Weer voor anker,

Voor mij altijd en van de mooiste bijkomstigheden van het zeilen, een nacht voor anker liggen. Bea is er gelukkig ook een grote fan van. En dat is niet iedereen.Want ik lig hier weer als enig schip. Niet elk water en elke nacht leent zich er voor. Maar vannacht is het bijna windstil en helder. En de plek is werkelijk prachtig. Een beschut kommetje aan de westkant van Sjaelland bij Reersø. En als ik opkijk van mijn PC dan zie ik de grote belt en heb zicht op de fenomenale brug tussen Sjealland en Fyn. Onderdoorvaart hoogte 65 meter en pijlers van 256 meter hoog op 25 kilometer afstand makkelijk te zien.

En wat is dan zo bijzonder? Ik lig zo’n kilometer van de kant en de geluiden van de wal waaien een beetje over het water naar me toe. Verder hoor ik het klotsen van de golfjes tegen de boeg en de laatste vogels die nog wakker zijn. Hier buiten zitten en om je heen kijken is als in het vuur staren, oerbeelden die blijven boeien.  Aan het eind van de schemering kleuren water en lucht steeds meer gelijk en drijf je niet alleen op het water maar ook in de ruimte die weidser en stiller wordt. Prachtig, gelukkig is nier iedereen fan want dan lag ik hier tussen 25 andere bootjes en was de magie weg.

Het waait

Het waait nu al 3 dagen. En zo erg dat je of binnen moet gaan zitten of van de boot af. Want het gieren en fluiten van de wind buiten is onaangenaam hard. Het is voor het eerst dat ik iets heb van wat doe hier eigenlijk. Marvin is nu 3 dagen weg en ik lig in de jachthaven van Kalungborg. De haven ligt een beetje buiten de stad en is, ook gezien het weer, nagenoeg verlaten. En de Denen zijn niet zo van die praters, als je ze al kunt verstaan met deze wind. Dus wat klussen gedaan, schip schoon gemaakt en gelezen. Maar ik kijk uit naar het moment dat de wind weer normaal wordt en ik hier weg kan, morgen hoop ik

Dan maar even terug kijken op de week met Marvin. Best opvallen hoe, met het wissen van de bemanning ook het ritme en de sfeer aan boord veranderen. Een relaxte week gehad waarin we nog best veel gezeild hebben, wat gerommeld en lekker gegeten, min of meer om de beurt gekookt

De laatste tocht van Ballen op Samsø naar Kalungborg was er een uit het boekje. Wat mistige gestart  en strak aan de wind naar de overkant.

Gewoon een fantastische zeildag

Om ½ 10 bij Obben - Sjaelland de haven uit, zeiltjes er op en 5 uur lang strak aan de wind naar
Grenaa – Jutland. Met een gemiddelde van ruim 6 knopen over een na deinde zee door de harde wind van gisteren. Onder bewolkte hemel gestart met thermo ondergoed, trui jas en handschoenen aan. Aangekomen in theeshirtje en korte broek. En niet een keer overstag en de grootste gebeurtenis was wel het weghalen van de rif uit het grootzeil omdat de wind wat inzakte. Marvin en ik in een schema van uurtje op (om je heen kijken, zeilen trimmen etc.), uurtje af (In de zon liggen en luisteren naar de wind of wat rommelen). Prachtige tocht dus.

Verwaaid met Marvin

Eergisteren is Marvin opgestapt na een lange  auto reis. Gisteren van Holbaek naar Odden gevaren. Eerste stuk op de motor maar het tweede stuk nog lekker kunnen zeilen. We liggen hier op het noord - westelijkste puntje van Sjaeland als laatste stop voor de oversteek naar Jutland, naar Grenaa. Maar de wind zette door en liep hier al op naar ruim 20 knopen. En dan is het hier lager wal en Grenaa is rechtstreeks richting het lage druk gebied. Dat zag ik niet zitten dus een dagje verwaaid.

En niet op een verkeerde plek. Het is hier; mooi is niet het goede woord, armoedig ook niet dus het zal wel karakteristiek zijn. Een oude vissers en mariene haven waar ruimte gemaakt is voor zeilbootjes en een piep klein dorpje.

Eerste missie vanochtend was takeldraad voor Marvin, die had het op zich genomen om het stuurwiel af te takelen. Geen winkel voor bootbenodigdheden natuurlijk. Maar er stond een man in overal vissersnetten te herstellen. Lijntje laten zien wat we zochten en dan s.v.p. 40 meter. Hij sprak uitstekend Engels herkende de Nederlands taal onmiddellijk. Sluipdoor kruipdoor naar een keet waar drie mannen om 10 uur al aan het bier zaten, maar wel een rol prachtig nylondraad van 3 mm hadden. Kosten 4 bier, voor ons omgerekend 20 kronen.

Ongewenste herinneringen

Iedereen kent dat wel denk ik, althans iedereen die al wat jaren meeloopt en een verleden heeft opgebouwd. En dan heb ik het over gebeurtenissen, ervaringen of mensen waar je niet meer aan terug wilt denken. Die je bij voorkeur ergens diep onderin je geheugen begraaft en wegstopt in een kastje met een slot er op. Netjes opgeborgen, vergeten en weggewerkt alsof het er nooit geweest is.

Stommiteiten, kwaadaardigheden, mislukkingen en blunders zijn allemaal zaken waar je zelf, pijnlijk genoeg, de hand in hebt gehad. Maar vernederingen, beledigingen of gewoon niet gezien of begrepen worden zijn voor mij als herinnering net zo vervelend. Bij voorkeur reageer ik, maar als dat niet lukt of mogelijk is, dan is het alternatief vergeten en verder leven.

Het is daarmee niet weg of opgelost, zegt men. Het vult je rugzakje en je zeult het met je mee. En ik moet dat wel geloven. Want wat ik goed opberg is er in het dagelijks leven niet meer. Maar het heeft een sluiproute waar ik geen grip op heb. Via mijn dromen, en dan liefst ’s ochtends vlak voordat ik wakker word, komt de hele K belevenis, ervaring of persoon nog eens versterkt terug. Staat desnoods uit het graf op om me in full color te bezoeken. Kost me soms uren om het kwijt te raken en weer op te bergen.

Het overkomt me gelukkig zelden als ik druk en bezig ben, maar nu, nu er meer ruimte is kruipt er met enige regelmaat iets uit zijn kooitje. Gelukkig er is een remedie als je Googled; schrijf het van je af. Pak een blanco vel papier een pen en schrijf een brief aan de persoon, de groep, de club of aan jezelf. Neem er de rust voor en wees specifiek, helder en duidelijk. Als je klaar bent lees het nog eens door en vernietig of verbrand het. 

Dat laatste is  niet zo praktisch op een boot. Weglaten drijven op het water leek me een goed  alternatief en het leverde een mooi symbolisch plaatje op. En als het terug kan zwemmen of gewoon niet werkt, dan laat ik dat weten.

Single handed

Gisteren van Hundested naar Holbæk gezeild het Isefjord op, prachtig water. De voorspelde zuidweste wind was zuid en de voorspelde 3 Bf was in vlagen 5 Bf.  Ondanks een rif in het grootzeil en de genua  maar gedeeltelijk uitgerold begon het richting  het eind van het fjord wat ongemakkelijker te

worden. En smaller terwijl het allemaal kruisend tegen de wind in was.

De dag ervoor had ik een prachtige nieuwe lijn op de rolfok gezet. Met een dyneema voorloop zelf gesplitst aan een gevlochten schoot. Dyneema is een relatief nieuw materiaal, soepel en net zo sterk als staaldraad. Zelf was ik er best tevreden over.

Maar bij het inrollen van de Genua bleek dat die de vorige keer losjes was opgerold en nu met de harde wind veel strakker. Ofwel aan het eind van de lijn bleef er een behoorlijk stuk zeil staan wat ik niet verder kon inrollen. Paar zaken geprobeerd. Met de hand inrollen ging niet en met een schoot opbinden ook niet. En dan gaat alleen alles veel langzamer. Met een live line aan naar voren kruipen die je elke paar meter voor moet vastmaken en dan achter je weer los kost best veel tijd. Een maatje achter het roer is dan wel heel plezierig.

Vakantie

Kopenhagen – Hundested, 54 Nm, Half bewolkt met buien, 3Bf

Bijschrift toevoegen

Wat een tocht. Woensdagochtend om ½ 9 al op het water, wegvarend van de skyline van Kopenhagen. Een paar gigantische cruiseschepen, paar vrachtvaarders en behoorlijk veel zeilbootjes althans voor Deense begrippen. Naar het noorden met als doel Gilleleje, het noordelijkste puntje van Sjaelland, goed bezeilbaar, koers een beetje aan de wind en een prachtige kust om langs te varen. Vlak voor Gilleleje besloten om toch door te gaan naar Hundested. Reden, het liep lekker en voor morgen wordt nogal wat regen voorspeld. In de laatste uren van de tocht kregen we de twee zwaarste regenbuien over ons heen van de afgelopen weken. Bij het invaren van de haven was het gelukkig weer droog en de wind gaan liggen.

Vandaag de eerste 1000 mijl van mij reis geklokt op het log. 1000 mijl, waarvan zeker 600 op de Deense wateren. Hoppend van haventje naar haventje, hier en daar een dagje blijven hangen, rondkijken en wandelen. Sleur is het nog zeker niet maar enige routine begint wel te ontstaan. En samen zeilen met elkaar doen we al jaren. En we hebben zo onze gewoontes ontwikkeld. Het voelt een beetje als een vakantie middenin mijn reis. We pakken ons patroon gewoon weer op nu in een ander land en op een ander schip. Bea met haar voorliefde voor stadjes, musea en winkeltjes. En bij voorkeur zeilend met maximaal windje 3 en een zonnetje. En ik het liefst aan, in of op het water en dan mag het wel wat harder waaien en liefst niet al te warm. En dat weven we eigenlijk vrij moeiteloos door en om elkaar heen. Het voordeel is dat dit schip met windkracht 3 al uitstekend zeilt, keerzijde is weer dat er van Bea dan al een rif in gelegd mag worden. Maar verder vermaken we ons prima. Ik laat me een keertje een museum in praten en Bea gelooft me soms echt als ik haar verzeker dat het schip niet om kan als het even wat harder waait en ik scherp aan de wind wil zeil

en.

Komende dagen wordt slecht weer voorspeld, regen, onweer en veel wind. Dus Hundested wordt voor de komende dagen de thuishaven, mag hopen dat ze een paar musea hebben, maar zelf het kleinste gat heeft er een. En er zijn hier zeker 4 supermarkten. De trein richting Kopenhagen vertrekt hier letterlijk vanuit de haven. Bea kan vanuit de boot opstappen voor haar terugreis. En voor mij is hier een strandje, een oude vissershaven met visafslag en wat technische bootwinkeltjes en nog genoeg te klussen. Komt helemaal goed.

We zitten nog buiten, het is net over tienen een beetje fris maar de wind is helemaal gaan liggen. Bea heeft een whisky geregeld om mee over het water te staren en terug te kijken op een mooie dag en mooie tocht. Het zal niet laat worden vanavond. Bea heeft de afgelopen jaren veels te hard gewerkt en haar vermoeidheid weekt en wiegt nu los. En ik slaap de laatste dagen heel kort en droom, zoals ik vaker doe op vakanties, de wereld bij elkaar.

Kopenhagen

31-7-2017 Roedvig - Kopenhagen, 35Nm, Z 4-5 Bf, half bewolkt

Gehaald! We zijn in Kopenhagen op het eiland Sjaelland (spreek uit Seeland). Bij een eerder bezoek aan Denemarken zijn we daar niet aan toegekomen. Nu dus wel.

Ik moest Bob tegenhouden anders waren we zo naar Zweden gevaren. Dat ligt werkelijk heel dicht bij. Maar ik houd me graag aan de route en aan de tijd, over een paar dagen vertrek ik alweer. Wat is dat snel gegaan. De tocht naar Kopenhagen staat voor mij als meest bijzondere te boek. We gingen echt over de Baltische zee. Met de wind uit het zuidwesten hebben de golven tijd om op te bouwen (= hoger te worden). En dat merk je! De Swinde deint en rolt en met het zeil afhalen, tegen de wind in, valt het schip na elke golf naar beneden met veel gespetter. Dat is heel normaal volgens Bob, maar ik vond het spectaculair (= spannend), durfde geen foto te maken, dácht er zelfs niet aan.

Wel veel foto’s van torens, kerken en natuurlijk de zeemeermin. Mooie stad, Kopenhagen.

Heel apart is de wijk, die de vrijstad Christiana wordt genoemd, een zelfverklaarde semi-onafhankelijke enclave. Het komt er op neer dat daar mág, wat officieel níet mag; er worden open en bloot drugs verkocht en gebruikt. Het heeft een hele aparte sfeer, hippieachtig met overal vlaggetjes en graffiti, zelfgebouwde huisjes en winkeltjes. Uiteraard loopt iedereen in hippiekleding rond. Leuk om te zien, maar er hing ook iets dreigends in de lucht. Geef mij maar een museum!

Ik heb het Deens design museum bezocht. Was echt heel leuk. Gebruiksvoorwerpen (merk Bodum natuurlijk), mode en meubels. Zelfs de ‘Knotted Chair’ van Marcel Wanders stond daar te pronken.

En dan kom je uit de drukte weer terug op de boot, een andere wereld. Dat is toch wel heel leuk van dat rondtrekken, overal, elke haven, elke plaats is weer anders.

Bea