Zie hier voor het verslag van de distress op zee. Deze blog
gaat over de oorzaken en hoe het in de toekomst te voorkomen.
Door uren lang tegen de wind en golven in te varen kwam veel
buiswater over het dek. Het overkomend water is door een uitsparing in de
deksel van de ankerbak naar binnen gekomen. Deze uitsparing is door de bouwer gemaakt
voor het doorvoeren van de ankerketting. De ketting loopt nu via een elektrische
lier op het dek en de doorvoer wordt nu gebruikt voor het snoer van de
walstroom en om de genuaschoten in de ankerbak op te bergen
Doordat de afvoer van de ankerbak verstopt zat is deze langzaam
volgelopen met water. In het schot tussen de ankerbak en het vooronder zitten
twee ventilatie gaten. Via deze gaten stoomde het water naar binnen over mijn
bed de boot in.De ketting doorvoer.
Voor de ankerketting is de doorvoer niet meer nodig. Deze ga ik dicht maken. Zodanig dat het dunne snoer van de walstroom er nog net doorheen kan. Daarmee is de doorvoer niet volledig dicht, de opening wordt wel 20 keer kleiner. De deksels van de ankerbak zijn in het dek verzonken en helemaal waterdicht krijg ik deze niet. Moet er dus rekening mee houden dat er altijd wat water doorheen komt maar heel veel minder. De schoten van de genua kan ik net zo goed opbinden aan de preekstoel. Dan worden ze nat bij regen maar drogen ook veel sneller.De afvoer van de ankerbak.
Deze was ook verstopt toen ik de boot kocht. De ketting die er onderin lag was
daardoor zo verroest dat die weg kon gooien. Het is een vrij dunne afvoer die
via een slang doorverbonden is met een doorvoer onder de waterlijn. Zo komt er
geen vuil roestwater langs de buitenkant van de boeg. Ik denk dat het daarom zo
gemaakt is. Helaas is verstopt het snel en krijg je zo een extra doorvoer onder
de waterlijn. Bij het voorbereiden van de boot voor deze reis heb ik een vlondertje
onder in de bak geplaatst. En de bak met een vertikaal schot in tweeën
verdeeld. De ketting aan stuurboord en het bakboord deel voor het walstroom
snoer, de reserve ankerlijn en ruimte voor opbergen van de stootwillen. Zo kom
je regelmatig in de ankerbak en het vlondertje aan bakboord blijf je zien en
het valt meteen op als daar water staat. Dat leek me voldoende maatregelen om
tijdig een verstopping op te merken. Niet dus.
Vanaf nu spoel ik de ketting na het water tanken met zoet
water af. Is goed voor de ketting en kan ik meteen controleren of de afvoer
niet verstopt zit.
De ventilatie roosters.
Die zijn waarschijnlijk door een van de vorige eigenaren aangebracht en niet
origineel. Ze zijn dicht te draaien en dat is nu ook gebeurt. Veel toegevoegde
waarde hebben ze ook niet. ’S nachts heb ik het vluchtluik op een kiertje
staan. Als het hard regent of de wind komt verkeert binnen zet ik het luikje in
de WC open. De bilgepomp
En als laatste de bilgepomp. Waarom heeft deze niet gefunctioneerd? Het
binnenkomen van het water was daarmee niet opgelost. Maar de vloerdelen waren
niet gaan drijven en er was veel minder stress geweest. De backup pomp heeft prima gewerkt.
Na de aankoop heb ik de bilgepomp vernieuwd, de oude
vertrouwde ik niet zo. Gekozen voor dezelfde pomp die in mij vorig schip 12
jaar probleemloos heeft gewerkt. Hoe kan het dat eenzelfde pomp na pakweg 3
jaar niet werkt.
Bij inspectie bleek dat de pomp verstopt zat met haar en
vuil. Mijn vorig schip, de Morning Cloud, lekte altijd wel een beetje via de
gland en had ook veel condenswater van de wanden. De pomp sloeg elke twee dagen
wel een keertje aan en spoelde daarmee ook schoon. De Swinde lekt nergens en is
heel goed geïsoleerd en heeft geen condens water. Elk voordeel heb zijn nadeel. De bilgepomp
werkt zelden, eens per maand hooguit. Krijgt dan wel al het opgehoopte vuil te
verwerken en slipt dus dicht.
Het schoonmaken en testen van de bilgepomp komt op het lijstje
van jaarlijks onderhoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten