Terug in Bilthoven

Gerbrand had natuurlijk gelijk, 1300 km rijden om 4 uurtjes te varen is niet geheel in balans. Volgend jaar trekken we dat recht. En het klopt, zodra de terugreis start, kan het me niet snel genoeg gaan. De laatste dagen in Wismar was het weer instabiel (viel achteraf mee) en heel veel leuke haventjes zijn er ook niet op een paar uur varen. Dus het uittakelen een dag naar voren geschoven, opruimen en aftuigen.

De heren van de Westhaven hebben professioneel de Swinde op de kant gezet. Ik heb ze nog een compliment gegeven over de zorgvuldigheid. In het eerste contact waren ze nogal nukkig en niet erg toegankelijk. Schijnt bij Mecklenburgers wel vaker voor te komen. Uiteindelijk bleken ze vriendelijk, behulpzaam en kundig. Dus helemaal tevreden.

Gerbrand heeft de 650 kilometer terug alleen gereden. Een voorspoedige tocht. Ik kreeg de tijd om het laatste boek uit te lezen en langzaam over te schakelen van water naar land. Huis en tuin waren perfect verzorgd door de buren, Bea en Ben. Zelfs Khadija had er lucht van gekregen dat ik op de terugweg was en heeft het hele huis gestofzuigd. Een warm thuiskomen van een onzichtbaar welkoms comité.

En nu wordt me vaak gevraagd hoe het is om weer in mijn eigen bed te slapen. Leuke vraag, ik moest er even over kauwen, slaap ongeveer even veel nachten op de Swinde als in Bilthoven. Beiden bedden voelen als eigen. Precies het nuance verschil want het thuiskomen heeft wel iets van het vertrek 4 maanden terug. Mijn hele agenda is leeg en er is niets wat doorloopt. Voor me ligt een blanco periode van 6 maanden die ik mag invullen. Als je maar lang genoeg weg gaat dan is je terugkomst een nieuwe start. En zo voelt het ook, precies wat ik wou en ook nog eens schoon gewaaid en met nieuwe energie.

Wat een prachtige tocht om op terug te kijken. Met een spannende start, jaren niet meer op zee gezeild, met Ben aan mijn zijde. Het rondscharrelen rond de Deense eilanden en het ontdekken van de Baltische zee, de haventjes en plaatsjes. Het vaargebied is zo mooi, zeker voor een zeiler die het ook leuk vindt om te ankeren. Ben er van gaan houden, van de sfeer en de gemoedelijke gastvrijheid.

Niet verwacht, maar toch behoorlijk veel alleen gezeild en geankerd. Ik had grofweg na elke 3 weken een weekje alleen gepland als rust punt en voor het werken aan het schip. De rust was soms nodig en is ook best wat aan het schip gedaan. Maar kreeg ook zin om er alleen op uit te trekken, flinke tochten gemaakt en ben daar heel tevreden over. Heeft me gesterkt en goed gedaan.

Het was vooral ook een ontdekkingsreis met lief, vrienden en familie. Alleen had ik en zou ik hem niet kunnen of willen maken. Ben de afgelopen 4 maanden meer tussen de mensen geweest dan de afgelopen 4 jaar en het is me goed bevallen. Ondanks dat de boot een soort snelkookpan is, een kleine ruimte waar je elkaar continu tegen komt. En soms conflicteerde voor mij de rol van schipper en gastheer. Al met al zeer intensief maar vooral heel erg warm, leuk en waardevol. Terugkijkend deel ik de reis niet in naar periode of vaargebied maar naar wie er aan boord was en wat we samen hebben beleefd. En nagenoeg iedereen heeft aangegeven nogmaals mee te willen richting Zweden en Finland, prachtig toch.

De afgelopen dagen het gras gemaaid, post opgeruimd, uitgepakt en veel wassen gedraaid. En zo land ik in Bilthoven.

Wordt vervolgt.

Einde van deel I - Gerbrand

Tja, daar gaat ze dan, ontdaan van al haar zeilen, eigenlijk is het dan een naakte boot. Hangend in de takels en even later op een stalen bok aan de haven van Wismar. 

Dat wordt de overwinterplek van de Swinde, na ik meen iets van 1600 zeemijlen dus in kilometers rond de 3000 stuks in een periode van 16 weken. Een tocht die Bob vanuit Noord Holland via Noord Duitsland naar Denemarken bracht om vervolgens in Wismar, voorlopig althans, te eindigen. 

En we waren binnen 7 uur weer thuis 😊

En beste en lieve lezers, dan gebeurt er bij Bob toch ook wel wat bijzonders dat je eigenlijk tussen de regels door van z’n blog al wel kon lezen... 

Aanvankelijk was het mijn bedoeling van zondag tot vrijdag te gaan maar dat vond ie toch wat kort dus het werd het plan zondag tot zondag. Nou, niet dus. Mijnheer had toch wel haast om naar huis te gaan dus uiteindelijk werd het zondag tot donderdag. Met andere woorden, Bob was er eigenlijk op dat moment ook wel even klaar mee.

Dat betekent al met al dat we maar één dagje gezeild hebben en de rest van de tijd bezig zijn geweest met opruimen en schoonmaken. Natuurlijk hadden we nog een dagje kunnen gaan maar ja, de haven uit en hetzelfde rondje nog eens draaien is natuurlijk niet heel spannend na die 1600 zeemijlen. Dat leidde bij mij tot de gedachte of de Swinde ooit De Put nog eens zou terugzien want ja, wat doe je vanuit een haven aan het Haringvliet anders dan ….? Vul maar in! De tijd zal het leren.

In de haven in Wismar hebben we trouwens een man ontmoet die een klein bedrijfje heeft dat, zoals hij zelf zei, bijbootjes bouwt. Dat zijn dus hele mooie sloepen die in de Amsterdamse grachten beslist niet zouden misstaan. Als bijbaantje restaureert hij dekken van zeilboten. Dat klusje stond Bob nog te wachten en dat is beslist een heidens karwei. Wanneer je dan de prijs hoort die zo’n man hanteert, realiseer je je weer dat je in het voormalige Oost-Duitsland bent. Een uurtarief dat in Nederland ongeveer voor een pak-em beet Marokkaanse poets wordt betaald. De deal was dus snel gemaakt en Bob helemaal blij! Uiteraard even afwachten wat het wordt maar de man gaf wel het goede gevoel!

We gaan de winter in. Boot op de wal waar ongetwijfeld ook de komende periode nog wel wat aan zal worden geklust, al was het maar het dek restaureren. Dus Bob zal het ritje Bilthoven – Wismar v.v. nog wel een paar keer maken, schat ik in. Daar vlak bij woont Birgit, een vriendin van hem. Bij haar hebben wij de laatste nacht geslapen en zij verraste ons, naast een lekkere pot eten, op een mini-concert, zie het filmpje. Das war sehr schön!

Swinde, het ga je goed daar in Wismar und bis nächstes Jahr!    

Ga ik weer mee? - Maaike

Weer huis per bus en trein van uit Wismar naar Uitdam.

Wat heeft 17 dagen aan boort van de Swinde me gebracht.

Credo van Jan was altijd; varen is fijner dan je denkt,maar nooit zo fijn als je gedacht had. En dat is een wijsheid die hier ook een beetje op gaat.

Fijn: was de weidsheid van de zee oneindig water golven en wind. Nog mooier morgens vroeg weg, nevel lage zon, spiegel glad water vogels en een verstilde zee zo mooi.

 

Niet zo fijn: te weel wind en regen koude lange tochten op woelig water.

Ga ik weer mee? als het kan heel graag. Maar we hebben niet alleen gevaren, Bob heeft veel geklust en ik een klus afgemaakt achter de naaimachine. Het heeft me goed gedaan veel gepraat over Jan en hoe verder nieuwe doelen te stellen. Conclusie; aan boord van de Swinde word je wijzer. Dank je Bob voor het bekwaam schipper zijn en een gezellige gastheer.

Wismar, winterplek bereikt

Ik kom hier al jaren.  Bergit woont al sinds de “wende” in Fahren, een kleine 15 km van Wismar. En Wismar is een bezoek waard, mooi oude hanze- en havenstad. Eind vorig jaar de jachthavens hier bezocht op zoek naar een winterplek. De Westhaven heeft alles wat ik zocht. Vlak tegen het centrum aan, beschut zodat de mast er niet af hoeft en eigen kranen die op verzoek draaien.

De aankomst in Wismar was wel heel bijzonder voor me. Na een lange reis voor het eerst vanaf zee de bekende haven aanvaren. Het voelde een beetje als thuiskomen en dat in Duitsland, een beetje ontheemd ben je dan wel. Een beetje surrealistisch was het ook. We stapten aan wal en liepen frontaal tegen 2 grazende olifanten aan bewaakt door 3 polizisten. Toen ik daar foto’s van maakte werd me opgedragen deze weer te wissen omdat ze niet mocht fotograferen. Mijn opmerking dat ik ze niet gevraagd had om te draaien en dat het dus niet mijn fout was, verbeterde de sfeer niet. Welkom in Duitland. 

Na maanden rondscharrelen in Denemarken komt nu alles in een stroomversnelling. Gisteren met Maaike bij Bergit op bezoek geweest, uiterst gezellig en voor de verandering in een echt bed geslapen. Maaike is nu in het achteronder aan het inpakken want morgen stapt ze op de trein naar Amsterdam. En over precies een week wordt het schip uit het water getakeld en op de kant gezet wat meteen een hele lijsten oplevert van zaken te regelen, in te pakken en op te bergen. Niet alleen voor de boot maar ook mijn auto moest weer aangemeld worden bij de RWD en verzekerd. Bij dat laatste maakte ik een tikfoutje in mijn email adres met als bonus een middagje bellen en mailen met de helpdesk. Welkom terug in de werkelijke wereld.

Tussendoor willen Bergit en Henri nog graag een dagje zeilen en Gerbrand komt a.s. zondag avond. De voorspellingen zijn goed en graag ga ik nog een paar dagen met hem het water op voordat er getakeld gaat worden en het schip klaargemaakt voor de winter. Gerbrand heeft gelukkig een grote auto wan het lijstje “Terug naar huis” is best heel lang.

Verwaaid, verwaaid en weg.

5 nachten in Heiligenhaven en 5 dagen natuurlijk. Veel wind en nog meer wind. Drie keer alle winkeltjes af geweest en het dorp rond gelopen. Op zichzelf geen verkeerde plaats maar een paar dagen is genoeg. Van nood zijn we naar het Ostsee Erlebniswelt geweest. En dat viel 100% mee. Veel over visserij , vismethoden met mooi beeldmateriaal. En heel veel informatie over de Baltische zee, die voor 1/3 zout is, 1/3 brak en 1/3 zoet en daarmee ook boeiend qua vispopulatie. 

Maar vanmiddag dan eindelijk weg, gewacht op het afnemen van de wind. Nu liggen we na een tocht van 15 Mijl hemelsbreed 5 Mijl verder in Grossenbrode, bochtje om. Onverwacht een pittige tocht door een hevige bui met veel wind en een hobbelig zeetje. Wel even kunnen zeilen en dat maakt veel goed na dagen in de haven te hebben gelegen.

Het is natuurlijk half september een de eerste herfststorm is eergisterochtend over noord Nederland getrokken en 10 uur later kwam die bij ons over. Het weer kan nu alle kanten opgaan. Komende dagen zien er weer goed uit. En ik hoop het voor Maaike, die heeft of stilgelegen of is door elkaar geschut. Morgen is de verwachting een 3Bf en hebben we een prachtige oversteek van 25 Mijn voor de planning.

En daarna richting Wismar, waar het schip de kant op gaat voor de winter. Gerbrand komt de laatste week van September. Met mooi weer gaan we het water op en met slechte vooruitzichten is het aftuigen, beetje rondkijken, bezoekje aan Bergit en terug naar Nederland. Kan zeggen dat ik zowel naar de week met Gerbrand uitkijk als ook naar Nederland, vrienden en familie.

Ben nu dik 3 maanden onderweg. En merk dat, zodra de boeg van het schip keert richting de terugreis, het verlangen om naar huis te gaan ook de kop opsteekt. En heeft de reis gebracht waarop ik gehoopt had, hoe vaag dat ook was? Ik kom er nog op terug maar heb zowaar weer zin gekregen in een zakelijke klus. De vraag is wie er nog op deze flierefluiter zit te wachten.

Eerst nog een kleine week lekker met Maaike over de Lübecker Bucht rond scharrelen en genieten van het voorspelde mooie weer.  Morgen staat Kirchdorf op het programma, prachtig klein haventje, en een goede fles whisky voor een slok op Jan Kors want het is morgen 16 september.