De reis

De reis is afgerond. Het plan was twee zomers, heen via Denemarken naar Stockholm. En terug langs Helsinki oversteken naar Estland en dan via de zuidkust van de Oostzee terug. Een voorbereidend bezoek aan Estland en Letland leerde me dat daar vrij weinig havens zijn en veelal te ondiep voor de Swinde. En de kust is een beetje saai vind ik. Dus gekozen om verder noordwaarts te gaan tot het einde van de Baltische zee. Geen moment spijt van gehad, wat is het daar mooi, uitgestrekt en prachtig. Het uiterste noorden was heeeel stil. Op zijn best kwam ik één boot per dag tegen, alles meetellend van roeiboot tot ferry. Geleerd dat je eten moet inslaan zodra de mogelijkheid er is. Om dan weer verder scharrelen tussen de duizenden eilandjes op zoek naar wonderschone natuurhavens. Wie ooit gezegd heeft dat de Zweden gesloten zijn is daar nog nooit geweest. De Finnen zijn wat uitbundiger en net als de Zweden zeer gastvrij. 

Denemarken is een fijn vaargebied weidser dan de Nederlandse wateren en mooi, een voorproefje van wat komen gaat. Het zuidelijkste stukje Zweedse kust is wat saai maar als snel begint het prachtige scherengebied met de tienduizenden eilandjes die allemaal een naam hebben. Verder naar het noorden almaar stiller en uitgestrekter. Jachthavens worden spaarzamer en watersportwinkels verdwijnen helemaal. Voordeel van het laatste is dat je niemand vanachter een toonbank tegen je zegt, als het niet in de schap hangt hebben we het niet. Wat nodig is wordt geregeld.  

Havens en kades hebben vaak geen duidelijke eigenaar maar zijn van de gemeenschap. Soms hang er ergens een kastje voor wat havengeld, vaak ook niet. En overal houtgestookte sauna's. Vrij toegankelijke met slechts het vriendelijke verzoek om ze netjes achter te laten en het hout wat je gebruikt hebt bij te hakken. Een andere wereld waar mensen elkaar nog vertrouwen. Waar oer oude kerkjes met prachtige scheepsmodellen altijd open zijn. Ja ze zijn op slot, het huis van god sluit je netjes af na je bezoek, maar de sleutel hangt naast de deur. Het is even wennen echter het went snel. Toen ik na mijn eerste zomer te trein pakte naar het vliegveld was ik al niet meer verbaasd dat de conducteur vroeg wie er was ingestapt zodat kon controleren of je in de juiste trein zat. 

2017 Start van de reis was 12 juni. Later dan gepland omdat de reparaties aan de kiel veel tijd in beslag hadden genomen. Na een heerlijk uitzwaai feest met Ben op naar Denemarken. Drie maanden rondgezworven op de Deense wateren. Heerlijk vaargebied met veel eilandjes met mooie ankerplaatsen. De jachthaven zijn schoon, goed verzorgd  en er is altijd een (familie) BBQ plek. 

Voor de overwintering van de Swinde gekozen voor Wismar een heel mooi oud havenstadje. En Bergit gastvrij als altijd, woont er vlakbij. De mensen van de werf aan de Westhaven zijn wat nors maar vakkundig en snel als er wat geregeld moet worden. 

 2018 Met Machiel het schip vaarklaar gemaakt en samen met hem in een rap tempo naar Zweden. Hij met de ferry terug naar Wismar en met mijn auto naar huis. Vanaf nu is het vliegen en met de trein voor mij en alle opstappers. Na het vertrek van Machiel een flik stuk solo gezeild tot aan Kariskrona. Daar de eerste voorproefjes van de scherenkusten met de duizenden rotsachtige eilandjes, prachtig. Zeker het gebied rond Stockholm maar eigenlijk is het hele gebied prachtig. Zo vanaf Gävle verdwijnen de grotere jachthaven en maken meer en meer plaats voor dorpshaventjes. Het werd ook tijd om uit te kijken naar een plek om de Swinde te laten overwinteren. Dat was niet eenvoudig. Twee dagen zitten bellen. Men gaat er vanuit dat je een eigen bok hebt en de Swinde van 8 ton kan lang niet overal op de kant gezet worden. Uiteindelijk een auto gehuurd en met Maaike de kust langs op zoek naar een plek. Via een Zweed die me eerst een half uur had geobserveerd of ik niet te arrogant of te jofel was doorverwezen naar Gunter de havenmeester van Borka Brygga. Ik noem het mijn tweede thuishaven in Zweden. Wat een leuke plek en aardige mensen. De kraanwagen moet van 50km ver komen, geen probleem, alles werd geregeld, door Gunter natuurlijk.  

2019 Rondje Baltische golf van 2500 km of 1350 mijl. Ruim 5 maanden onderweg geweest, de langste trip die ik gemaakt heb op deze reis. Eindeloos rondgezworven langs de prachtige kusten, duizenden eilandjes, stadjes en piep kleine haventjes. En ervan genoten samen met de vele opstappers. En bij elkaar opgeteld anderhalve maand solo gezeild. Wat een prachtig gebied. Zeker in het noordelijke deel moet je van stilte en heel veel ruimte houden en je komt jezelf wel tegen daar. Dagen dat ik één of zelf geen boot meer zag. Informatie over havens en ankerplaatsen wordt steeds spaarzamer. Gelijkertijd de hulpvaardigheid groter. En heb je informatie nodig om er achter te komen of je kunt aanleggen, of een haven diep genoeg is, er een winkel open is en of je diesel kunt tanken; bel een gemeentehuis. En nooit het antwoord daar gaan wij niet over. We zoeken het uit en we bellen terug.  En ik ben altijd binnen een half uur teruggebeld. Meestal met het antwoord en soms met verontschuldigingen dat het wat langer duurt om het uit te zoeken. 

Highlights de midzomerzon. Ik was een paar weken alleen en besloot om te gaan varen als ik er zin in had en slapen idem dito, Maakte niet uit het was toch licht. Een heel bijzondere ervaring om je dag en nacht ritme los te laten. En verder om maar wat te noemen; Het hoge noorden,  Kemi, Storjungfrun, Helsinki en als je maar lang genoeg op zee bent ook een keertje distress op zee.

2020 - 2021 De reis terug naar mijn Nederlandse thuishaven De Put. Door alle corona perikelen heb ik er twee jaar over gedaan. Kan er een boek over schrijven. Hilarische gesprekken met de ambassades van  Zweden, Denemarken en Duitsland. Ik viel natuurlijk buiten alle regeltjes die ook nog eens per land verschillenden en doorlopend werden aangepast. Denemarken zat op slot in 2021 en ik moest via Denemarken naar Zweden naar mijn schip. Als de reden van mijn reis bezit was (huis of boot) mocht ik wel Denemarken in. Dat mijn bezit op dat moment in Zweden lag maakte niet uit volgens de dame van de ambassade. Met mijn bezit weer Denemarken binnen varen vond ze geen goed idee. In Duitsland moest je een week in quarantaine. Op mijn vraag of de ruimte waarin ik in quarantaine was zich mocht verplaatsen langs de Duitse kon men geen antwoord geven. En ga zo maar door.

Uiteindelijk met heel veel gepuzzel, hier en daar wat gokken en de regels wat ruim interpreteren en met dank aan de opstappers die dapper mee zijn gegaan het schip terug gevaren. Mooie tochten en op zee loop je geen corona op, eind juni 2021 veilig en gezond terug.