Marvin 26 augustus tot 4 september 2020

Voor de laatste etappe van 2020 stapt Marvin op. Doel is Åhus. Vanwege alle corona maatregelen en beperkingen was in een keer terug varen naar Nederland onmogelijk. Van de heenreis ken ik Åhus, een aantal dagen gelegen. En ik herinnerde me de werf aan de overkant van de jachthaven. Een van de weinige werven die ik op mijn reis ben tegengekomen. Vooraf gebeld en de Swinde kon voor de winter de kant op en de kraanwagen was krachtig genoeg.

Maar eerst er naartoe. De week ervoor solo zoveel mogelijk mijlen gemaakt. Desondanks nog een behoorlijk stuk te gaan. De dagen dat we varen, varen we gemiddeld 30 mijn per dag. Daardoor is er ook tijd om een paar mooie baaitjes te bezoeken en een dagje te blijven liggen. En een dag samen met Marvin in Åhus om het schip af te tuigen.

Hangmat op ze met de Blä Jungfrun 
(Blauwe maagd) op de achtergrond.

We krijgen, zoals vaker laat in het seizoen, in die paar dagen alle weertypen over ons heen. Startend met een stevige half
winder en enkel met het grootzeil varen we met ruim 6 knopen naar ons eerste baaitje. Dag daarop is de wind weg en mag de motor het overnemen. Op een spiegelgladde zee haalt Marvin de Hangmat tevoorschijn. In een heerlijk ontspannen tocht zetten we 44 mij op de klok, dat schiet lekker op.

 

En dan betrekt het weer. Grauw en koud, tijd voor truien en jassen en schuilen onder de buiskap. Tegen de tijd dat we in Åhus zijn klaart het op. We varen laat binnen, meren af en gaan even op de werf kijken. De schrik slaat me om het hart. Het is een rommeltje, rotzooi mag je het ook noemen, en de boten staan kriskras door elkaar heen. Twee weken geleden heb ik gebeld om een exacte datum af te spreken. De eigenaar van de werf was totaal vergeten dat ik kwam.

Het eten ia als vanouds goed!

Twijfels alom of ik een goede werf had uitgezocht. Een alternatief was er niet dus maar het beste er van hopen. De volgende dag gesproken, hartelijk ontvangen en alles zou goed komen. Hij had een plek bedacht pal achter de loods uit de wind zodat de mast erop kon blijven staan. Bleek ook uit de zon te zijn met als gevolg een hele vervelende mos groei op/in het teakdek waar ik jaren last van heb gehad.

 

Staat er prima, 's wel een rommeltje.

Eenmaal op de kraan toonde hij zijn vakmanschap. En het stellen op de bok gebeurde nauwgezet en zorgvuldig. Kon toch de Swinde met een gerust hart achterlaten voor de winter. Dat er 10 andere boten weg gehaald en weer teruggezet moesten worden tekende deze werf, zoals vele andere. Vaktechnisch kundig maar minder talent voor organisatie en planning.   

Van de jachtclub om de hoek mocht ik de douche gebruiken.