Baldwin en Roos – 12 juli tot 16 juli 2025

Leuk dat Roos ook meekomt dit jaar. Ze heeft geen ervaring op een zeilboot en ook nog geen idee 
of het voor haar leuk is. Ze komen met de auto naar Denemarken. En het was puzzelen wat de beste plek was om af te spreken. Uiteindelijk gekozen voor Nakskov in Denemarken. Ik zeil solo de overtocht daar naartoe vanuit Labou Duitsland. Het maakt het voor hun eenvoudiger om straks nadat ze een paar dagen hebben meegezeild de auto weer op te halen.

De weersvoorspellingen zijn niet heel gunstig. Voor de eerste dag veel wind, geen goede start voor Roos, en daarna weinig wind en veel regen. We zullen nog een hele stevige bui op het water meemaken. 

Besloten om de eerste dag de auto te nemen en Nysted te bekijken. Zelf vind ik het leuk om een stuk van het Deense land te zien. Zeilend is het toch voornamelijk de kusten en wat haventjes. Laat me heerlijk rijden door Baldwin in de nieuwe auto van Roos. Onderweg stoppen we om foto’s te maken en Nysted is een prachtig klein Deens kustplaatsje. Wat gegeten op een terrasje en terug naar de boot. 

De volgende dag varen we op de motor naar Femø, klein karakteristiek Deens eilandje met klein haventje en natuurlijk weer veel zwaluwen. Baldwin trakteert ons op zelfgemaakte hamburgers. We hebben het naar ons zin en ook Roos bevalt het prima op de Swinde.
 
En dan door naar Stubbekøbing, weer op de motor. Vlak voor de nieuwe brug tussen Sjaelland en Lolland verschijnt er een donkere regenwolk aan de horizon. Komt langzaam op ons af. Er blijkt heel veel wind in te zitten en veel regen. De scheur in de buiskap wordt er wat groter door, Baldwin en ik nat en dat is alles. Roos houdt binnen op de boord-pc onze voortgang in de gaten omdat wij door de regen soms nauwelijks de brugpijlers kunnen zien. Prima samenwerking!

De bui die precies boven de brug los barstte met 35 knopen wind. 

Auto opgehaald en ’s avonds heerlijk bij een Tai gegeten. Er werd me medegedeeld dat we op een plek lagen die niet bestemd was voor gasten. De volgende ochtend vroeg samen de boot verlegd van de vissershaven naar een prima plek in de jachthaven. Afscheid nemen en uitzwaaien. 

Voor volgend jaar afgesproken dat Baldwin helpt met het optuigen van de boot na de winter en dat hij het eerste stuk meevaart, een favoriet stuk Zweedse kust van ons beiden. Kijk er nu alweer naar uit. Roos komt dan waarschijnlijk ook een stukje meevaren.

Thea, zeilen in Zweden 2025

Bob vroeg of ik weer mee wilde zeilen in Scandinavië omdat hij weer plannen voor 3 jaar had. En natuurlijk zei ik ja met wel drie goede reden:
-    Ik hou van Scandinavië maar mijn vakanties met Wim gaan richting het Zuiden
-    Zeilen vind ik leuk en geniet van de kleine havenplaatsjes en het water
-    Een aantal intensieve dagen met mn broer optrekken is altijd een prettige ervaring

In feite loste ik Machiel af, met hem heb ik rond Ystad nog een paar dagen lopend de stad en de bossen en stranden in de omgeving verkend . Het was prachtig weer en wat me vooral opviel was de aangename kalme zomerse sfeer die overal hing. Het deed me bijna ouderwets aan, opgegroeid op het platteland.

Dag 1 25 juli 2025

Machiel had uitgezocht hoe ik met het minste overstappen en een half uur langer reistijd makkelijk in Hallevik kon komen waar Bob inmiddels lag. Maar ook de Zweedse spoorwegen hebben zo hun problemen en ik startte met flinke vertraging waardoor ik de aansluiting miste met vervolgens de bus naar Hallevik die maar eens per  2 uur ging. Het was al over 9 toen in aankwam. Bob kwam me al tegemoet lopen. Moe en duf  van de voorgaande dagen en de reis ben ik tijdig in het inmiddels bekende bedje in de Swinde gekropen.

Dag 2

Vertrokken. Altijd weer een lekker gevoel als het zeil staat en de motor uit kan. Windje van achter en wat golven achterop dus uit voorzorg een reispil genomen. Dat was afdoende ook al stel ik de lunch liever uit tot aankomst. Een heerlijke voorspoedige start. Aangelegd op Hasslö, een leuk eilandje met een kleine haven.

Dag 3

De volgende dag bijtijds vertrokken. Er was bar weinig wind dus  op de motor. Bob wilde tijdig vertrekken om mijlen te maken en de bocht om te gaan naar de Oostkust en liefst een verdere haven pakken dan we in 2018 gedaan hebben. Destijds gingen we op de motor tussen de eilandjes en rotsen door, nu in een grotere bocht er omheen. De lucht was prachtig blauw met soms heel bijzonder gevormde wolken.
Uiteindelijk kwam er meer wind en besloten we het laatste stuk op zeil te doen, heerlijk rustig maar gestaag en zo kwamen we eind middag in Kristianopel aan. Een heel leuk haventje met een paar stalletjes met snuisterijen en twee eettenten. We wilden inkopen doen voor de komende dagen maar op internet leek de plaatselijke winkel open, was het niet. Daarom besloten een extra dag te blijven en hebben een avond flink zitten bomen en ook zonder neut wordt het dan zomaar half 2.

Dag 4

Nog steeds schitterend weer en ik heb een eind gelopen, oa over een oude muur die ooit door de Denen daar als verdediging tegen de Zweden gebouwd is in 670 ongeveer maar nu wel 3 m lager. Deze omringt nu een camping, het mooie kerkje en de begraafplaats ipv een legereenheid. Vanaf het kleine strandje heb ik mn eerste duik genomen.
Ook Bob liep zijn rondje en ontdekte dat de plaatselijke super wel degelijk open was zoals op internet stond, alleen onbemand. Een nieuw fenomeen. Je kunt erin via een QR-code, pakt wat je hebben wilt, weegt en scant. Geen mens te zien binnen maar er was vers brood, groente , fruit, en alles wat we verder nodig hadden voor de komende dagen. Geschikt als kassajuf ben ik kennelijk niet, en vormde zich een hele rij die geduldig wachtte tot we het onder de knie hadden.
De Zweden houden trouwens van dansen. In Ystad zag ik op een dansvloer bij de haven al ouderen dansen op life-muziek. Ook hier werd het tegen de avond ineens gezellig druk op de haven en speelde een bandje waarbij vrolijk werd gedanst. Heel romantisch bij deze luchten.

Dag 5

Vertrokken met een redelijk windje wat gaandeweg aantrok. Toen ging het ineens hard, af en toe zag ik 8,3 knopen. Voor Bob even de uitdaging om het onderste uit de kan te halen en alle windvragen optimaal te benutten. Dat was stevig zeilen waarbij ik wel besef hoe ik vaar op de ervaring en kennis van de boot en de wateren van mn broer.
Met dit tempo kwamen we mooi op tijd aan in Ekenäs om een goed plekje te vinden aan een kade want dat aanleggen middels een bal is geen makkie als je het niet gewend bent. Er is een bochtige aanvaargeul en men zag ons kennelijk al van verre aankomen. Er stond gelijk iemand klaar (en waar niet) om ons een goede plek te wijzen en twee jonge meiden om de lijnen aan te pakken en helpen afhouden want de wind  werkte niet mee.
Ook dit is weer een heerlijke plek om rond te lopen. Ik vergaap me aan de leuke geschilderde houten huizen met rozen en soms een behoorlijk Pippie Langkous gehalte. Ook hier weer de relaxte vakantiesfeer. Kinderen die een beetje vissen, een vuurtje met een worstje, mensen die rondhangen bij de haven, al dan niet met een boek.

 

Dag 6

Alweer de laatste zeildag voor mij. Er was een rustiger wind en geheel op zeil  op naar Kalmar. Rechts van ons zagen we het eiland Oland waar we in 2018 2 havens aangedaan hebben. De kust komt hier van 2 kanten dichterbij en in de verte zagen we de lange brug naar het eiland, links het kasteel van Kalmar.
In de haven bleek er heel wat veranderd in de afgelopen jaren. Er zijn hoge gebouwen verschenen, het eettentje aan de haven is weg, richting de stad is het een bouwput. Geen havenmeester die je tegemoet komt. Er was geen andere keus dan aanleggen via een bal en dat lukte in een keer ook al bleek de haak te klein om aan de lus op de ‘bal’ te haken, erdoor kon hij wel.

Bob wilde shoppen voor de boot en na lang zoeken is de keus op een niet te zware sluitbare haak gevallen omdat het hier moeilijk ontkomen is aan ballen. Dus Mirli: doe je best om hem aan de haak te slaan! 
Ter afsluiting hebben we heerlijk buiten gegeten in een visrestaurant met uitzicht op het kasteel.

Dag 7

Om 11 uur vertrokken met de trein, rechtstreeks naar de luchthaven. Deze keer verliep de reis vlekkeloos.  Het was weer een geweldige ervaring, Zweden, het mooie weer, het zeilen, de wind en het water. Fijn weer eens quality time met Bob te hebben. Mijn gehoorverlies maakt communicatie in groepen lastig. Ook nu was het voor beiden soms best vermoeiend, voor mij om te verstaan, voor Bob om verstaanbaar te zijn en geduld te hebben bij het zoveelste ‘wat zei je’. Beiden hebben we dan even behoefte aan rust, alleen lopen of een boek, en dat viel prima te regelen.  

Bobs tweede Baltische rondje …. (Gerbrand)

De Aanloop

3 jaar geleden heb ik het stuk Denemarken naar Cuxhaven met Bob gedaan en uiteindelijk ook het laatste stukje van IJmuiden naar De Put. Overigens had ik eerder al min of meer voorspeld dat de Swinde nooit meer naar het Haringvliet terug zou komen want hé, hoe spectaculair is dat na 5 jaar Baltic. Toch gebeurde dat.
Maar ja, het gevoel bleef bij Bob kriebelen en na allerlei andere plannen heeft hij toch besloten het Baltische rondje opnieuw te doen!
Dus als start het herkenbare recept: Een combi van z’n verjaardag en afscheid in Uitdam op 29 juni 2025. Met veel dank aan zijn beide zussen waarvan de een (Thea) haar tuin beschikbaar stelde en de ander (Maaike) de catering onder haar hoede nam. Tja, regelen kan hij wel … 😉
De eerste etappe
Het voorgenomen traject van deze etappe was vanuit Uitdam tot en met het Noord-Oostzee kanaal, dus tot en met Kiel. Dit begon uiteraard in Uitdam.

Dag nr 1: Van Uitdam naar Hindeloopen 

Eigenlijk gewoon het IJsselmeer. Daar valt niet veel spectaculairs over te vertellen. Een lekker ritje, warm weer, niet veel wind maar wel uit de goede hoek dus ongeveer de helft onder zeil gedaan. En dan blijkt dat Hindeloopen voor ongeveer de helft uit een jachthaven bestaat en de rest het oh zo leuke stadje, bijna jammer …

Dag nr 2: Van Hindeloopen naar Vlieland 

Enigszins hetzelfde verhaal: Warm, weinig wind dus relatief veel motorboot gespeeld. Niet echt Bob z’n ding dus onderweg twee keer een stop gemaakt om hem af te koelen. Dat helpt natuurlijk geen zak want je zweet daarna nog meer maar ja, zelf weten …  

Dag nr 3: Van Vlieland naar Lauwersoog

We deden inmiddels ritjes van zo’n 50 mijl (90 km) per dag. Want in alle eerlijkheid: ik had wat haast, zonder daar nu al te uitgebreid op in te gaan, maar toch:
•    Wij (Diana en ik) hebben een ernstig zieke dochter dus ik wilde eigenlijk wel snel weer naar huis hoewel de laatste behandeling voor haar onder de streep wel weer wat meeviel;
•    Wij hebben een ander huis gekocht en dat betekent veel gedoe met makelaars, financieel adviseurs, eigen huis verkopen en noem maar op
Dus eigenlijk kwam dit tochtje mij achteraf niet heel goed uit maar ja, afspraak = afspraak en een woord = een woord  
Bob wist dat natuurlijk en hij stelde rond een uur of 4 ‘middags voor om in één ruk door te varen naar Cuxhaven. Vanaf dat moment nog zo’n 20 uur. Dat leek mij een onzalig plan dus ik stemde tegen! We waren al redelijk afgemat en ik zag dat echt niet zitten, dus uiteindelijk de 2 uur extra naar Lauwersoog toch maar gedaan. 
Daar had ik achteraf gezien zeker geen spijt van want de fish and frites in het lokale havenrestaurant waren prima!

Dag nr 4 Van Lauwersoog naar Norderney

Na de 2 uur vanaf Lauwersoog naar de Noordzee weer gemotord te hebben (de wind was echt waardeloos), stuurboord uit richting Duitse bocht. 

Dan vaar je dus op die grote Noordzee en krijg je t voor elkaar om zo’n enkele, uit het niets opdoemende boei op écht een haar na te rammen, het scheelde niets!  Overigens dankzij de Genua, zo’n immens grote lap zeil die je alle zicht ontneemt. Da’s natuurlijk geklets want ik had gewoon de plotter in de gaten moeten houden. Maar ja, t ging net goed. 

Norderney is denk ik wel het meest bruisende eiland van de Duitse Waddeneilanden. Niet dat we daar nu veel van gemerkt hebben want ja, ik had wat haast. Dus hurry up, boodschappen doen, eten, slapen en gauw verder, bijna jammer ….

Dag 5: Van Norderney naar Cuxhaven

Da’s toch wel enigszins de alom gevreesde Duitse bocht! Nou, niks hoor. Achterwind, 3 á 4 beaufort dus vergeet het zeilen maar, werk voor de Volvo Penta. We hebben volgens mijn herinnering nog een zeilpoging gedaan maar onder de 3 knopen achterwind zou dat toch wel een lang ritje worden. Dus uiteindelijk waren we eind van de middag in Cuxhaven. Tussendoor nog wat gedoe met grote boten die naar of vanuit Bremerhaven of Wilhelmshaven kwamen, maar ja, dat hoort erbij 😉
Na 5 dagen varen en zo’n kleine 250 mijl gunden wij ons wel een dagje rust. Dus de mannen gingen shoppen in Cuxhaven! De buit was een broek voor Bob en een (waterdicht) zeiljack voor Gerbrand

Dag nr 7: Van Cuxhaven naar Rendsburg

Ja, en dan krijg je dat kanaal, van de westkust van Duitsland naar de Oostkust. 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Noord-Oostzeekanaal
Saai en boeiend tegelijk. Iets van 120 kilometer op de motor. 
Wat doe ik in Noord Duitsland op een motorvarende zeilboot terwijl ik zelf een motorboorboot heb? 
Aan de andere kant: het zijn toch ook wel weer grote boten die je tegemoet varen of inhalen.
Het begin was koud en nat! 

Het weer klaarde op en dan maak je toch wel spectaculaire momenten mee hoor:

 

Dag nr 8: Van Rendsburg naar Laboe

 

Ja, wat denk je bij Laboe? Ergens in Zuid Afrika? Nee hoor, een paar kilometer boven Kiel, het einddoel van deze eerste etappe. Deze hebben we in gepaste stijl afgesloten met een lekker dineetje en de volgende dag heb ik de trein naar huis genomen.

Dag nr 9: Laboe naar Vught

Ook wel een aparte ervaring hoor, Die Deutsche grundlichkeit bei die Deutsche Bahn is inmiddels ver te zoeken!! Vertraging op vertraging en nul komma nul communicatie! 
Maar na een uurtje of 12 toch thuis, 
Heerlijk, Iemand had het overigens over lepeltjes of zoiets …

Uw reporter van deze eerste etappe groet u vriendelijk! 
Succes Bob met het vervolg!

Gerbrand