Het was lang geleden dat ik had gezeild. En dat was ook nog eens in de Turkse wateren. Nu dus iets heel anders. Noordelijker dan Terschelling was ik nog nooit geweest. Maar na de foto’s van Bob vorig jaar, van zijn zeiltocht langs de Zweedse kust, durfde ik het wel aan. Na een prima vlucht kwam ik aan op het vliegveld in Helsinki. Het viel mij direct op hoeveel rustiger het daar is in vergelijking met menig Mediterraan vliegveld. Ook de reis per trein verliep prima. Wel wat lang. Het uitzicht bestond met name uit berkenbomen met zo nu en dat een weiland of meer.
En dan eindelijk was daar Kokkola. Een klein stationnetje. En daar was ook Bob. Fijn om hem weer te zien na een lange tijd. In de taxi naar de haven. Mijn eerste kennismaking met de Swinde. Zij lag er prachtig bij met een mooie zonsondergang op de achtergrond. Omdat ik nogal claustrofobisch ben, leek mij het slapen in de hut wel wat benauwend. Maar toen ik zag dat er aan alle kanten raampjes zaten, was ik gerustgesteld. Behalve de eerste nacht waarin ik niet zo best heb geslapen, heb ik de rest van de dagen enorm veel geslapen. Het was ook wel een hectisch afgelopen half jaar. De volgende morgen zijn we naar Tangar gegaan. Een klein stukje gezeild om even weer een beetje te wennen. Tangar is een klein eilandje. Er vaart een kleine ferry naartoe. Speciaal voor dagjesmensen. Het was er voor Finse begrippen best druk. We hadden een prachtige plek. Lekker beschut. De zon scheen. Prima! Bob heeft een lekkere Griekse salade gemaakt met worstjes. We hebben over het eiland gewandeld. Dat was snel gepiept.
De volgende dag zijn we eerder dan eerst gepland vertrokken naar Jakobstad. Het zou harder gaan waaien in de loop van de dag. Redelijk voor de wind. Door de golven gingen we wel een klein beetje rollen. Omdat ik nog niet helemaal was ingeslingerd, werd ik wel een beetje misselijk. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vlak voor Jacostad zagen we al heel veel vlaggetjes en witte ballen. Vissersnetten die heel ver in zee stonden. We zijn er zelfs over heen gevaren. Gelukkig geen netten meegesleept. Een groot stuk hebben we ook op de motor gedaan. De wind trok aan en de toegang naar Jacobstad was niet heel erg breed en vol rotsen. In Jacobstad was een mooie jachthaven. Met sauna. Waar we na veel navraag uiteindelijk prima gebruik van hebben gemaakt. De volgende dag zijn we naar Jacobstad gelopen. Omdat het zondag was, was het er aardig stil. We hebben daar weer inkopen gedaan. En naar het museum geweest. Bij het museum werd er ook gereperteerd voor ee toneelstuk. Een van de spelers kwam even met ons praten en had weer goede informatie voor het vervolg van de reis. | |||
| Oude brug, niet meer nodig omdat het land 1 cm per jaar stijgt. |
Gelukkig was er een leuke houtgestookte sauna, die voor ons werd aangestoken door de beheerster. Het was een mooi eiland. Vol rotsen die per jaar 8 mm groeien. Dat werd zichtbaar gemaakt dmv foto’s die genomen waren vanaf 1945. Opmerkelijk fenomeen. We hebben daar een dag extra gelegen omdat het te hard waaide. Bob is de kuip gaan schoonmaken met een speciaal schuurspul en ik heb binnen “Miep Kraak “uitgehangen.
Windstil waardoor de zee heel diepgrijs werd. Ook weer mooi. Prachtige luchten. Om naar de steiger van het eiland te komen was een spannende exercitie. Klopt de kaart, klopt de betonning. Er waren plekken van nog geen 80cm diep. Maar het ging goed. Een prima steiger, maar wel aanleggen met een achterlijn en de voorkant aan de steiger. En daar ben ik van de voorplecht af gegleden. Blauwe plekken en een deuk in mijn zelfvertrouwen. Wordt ik echt te oud voor dit soort capriolen?
De volgende dag kwam er opeens zeemist . Dat konden we prachtig zien aanrollen over zee. Een schipper van een bootje wat daar toeristen afleverde, zei dat het om 14.00 uur wel zou weg zijn. Also geschiede.
Wij op weg naar Klubbskat. Daar lagen we tussen de vissers. Op het terrein was een brouwerij. We hebben er een paar biertjes gekocht. Vriendelijk jongen. Zo langzamerhand kregen we wel behoefte aan een douche. Die was daar wel op het terrein. Maar het lukte niet om een deur open te krijgen. Heel frustrerend om naar een mooie douche te kijken en er niet in te kunnen.
Het vervolg van de reis had wel wat hoofdbrekens. Gaan we direct door naar Vaasa of gaan we toch nog naar een eiland. Voor het laatste gekozen. Ook omdat er uit de gegeven informatie bleek dat we diesel en inkopen konden doen. Na veel getuur over het water om alle rotsen te omzeilen, kwamen we aan bij een plek die er in eerste instantie ontoegankelijk uitzag. Gelukkig lukte het Bob om de Swinde toch mooi aan te leggen. En er was een douche. Alle andere dingen waren er niet. Maar wel weer mooi gewandeld.
En toen naar Vaasa. Het weer werd steeds beter. Het werd steeds warmer. Korte broek en shirtje. Vaasa is echt wel een stad. Wel weer eens leuk na zo’n tijdje op onbewoonde eilanden te hebben gezeten. Mooie jachthaven De Nederlandse vlag werd gehezen. Omdat wij er waren. Bob vertelde dat dat ook zo hoort. Nog nooit meegemaakt. We hebben even een klein stukje Wilhelmus gezongen.
In Vaasa nog een paar uur op het strand gelegen en gezwommen in de koude zee. Daar ook lekker gegeten. En toen was de vakantie voorbij.
Dank je Bob voor deze mooie reis en onvergetelijke ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten