Bea aan boord

Ik ben al drie dagen op de Swinde, bij Bob. En ik niet alleen, ook Ben en Francis zijn er. Een invasie voor Bob. Hij begon net te genieten van de rust, zo op z’n eentje op de boot. Was wel even wennen voor hem en ons om in zo’n kleine ruimte je plekje te vinden.  

Alles was schoon, kastjes leeg, achteronder leeg en mijn bedje opgemaakt. Goed gedaan Bob, we voelden ons welkom. Dat konden we wel gebruiken, want we hadden er een lange tocht op zitten. Gepland was een rit van een uur of zes, ongeveer 650 kilometer van Achterveld naar Middelfart op het eiland Fyn. Maar dat viel tegen, veel file door wegwerkzaamheden en vakantieverkeer. Ben en Francis hadden daar vooral last van, zij reden, ik zat lekker achterin de auto te lezen. Niks mis mee.

Meteen de volgende dag het water op, maar niet voordat we boodschappen hadden gedaan in het dorp. Dat is een van mijn favoriete bezigheden op vakantie; nieuwe jammetjes en koekjes proeven. Rondkijken en zoeken naar alle producten die anders zijn dan bij ons in Nederland. Een goed begin van de vakantie. Zeker als het regent en dat deed het die ochtend.

De middag was mooi genoeg om te varen. De reis ging naar Bogense op het eiland Fyn, ligt in het noorden. Meteen de volgende ochtend door naar het oosten van het eiland in Kerteminde. Na een tocht van zes uur lagen we daar aan de kade bij de vissershaven. Mooi weer gehad met behoorlijk wat wind.

Vandaag in vier uur varen onder de brug door die Fyn met Sjaelland verbindt. Dat ding is 250 meter hoog. Indrukwekkend, we konden er gewoon onderdoor, makkie. Nu liggen we in Korsor op het laatst genoemde eiland.

Bob heeft hard gewerkt om het schip mooi en goed werkend te maken. Dat is prima gelukt. Ik ben plaatsvervangend trots. Maar het allermooiste en meest luxe apparaat is toch wel de plotter. Dat is een navigatiesysteem voor op het water. Alle (on)dieptes, alle boten in de buurt, de route die je kunt varen, de tijd, de snelheid, noem het en je kunt het vinden. Het helpt je ook om de ‘autohelm’ te gebruiken; je geeft de richting aan waar je naar toe wilt, zet het vast en je hoeft niets meer te doen, behalve de boel in de gaten houden. Je bent daarmee gepromoveerd van zeiler naar ‘autohelmsupervisor’. Kijk maar hoe Bob er bij zit op de foto. Let ook op zijn echte sport-Stetson-hoed, die past ons allemaal (in elk geval Gerbrand).

En na het aankomen het dorpje bekijken, dat is zo leuk, elke keer weer op verkenningstocht en jullie snappen dat ‘bakkertjes spotten’ favoriet is.