Het waait

Het waait nu al 3 dagen. En zo erg dat je of binnen moet gaan zitten of van de boot af. Want het gieren en fluiten van de wind buiten is onaangenaam hard. Het is voor het eerst dat ik iets heb van wat doe hier eigenlijk. Marvin is nu 3 dagen weg en ik lig in de jachthaven van Kalungborg. De haven ligt een beetje buiten de stad en is, ook gezien het weer, nagenoeg verlaten. En de Denen zijn niet zo van die praters, als je ze al kunt verstaan met deze wind. Dus wat klussen gedaan, schip schoon gemaakt en gelezen. Maar ik kijk uit naar het moment dat de wind weer normaal wordt en ik hier weg kan, morgen hoop ik

Dan maar even terug kijken op de week met Marvin. Best opvallen hoe, met het wissen van de bemanning ook het ritme en de sfeer aan boord veranderen. Een relaxte week gehad waarin we nog best veel gezeild hebben, wat gerommeld en lekker gegeten, min of meer om de beurt gekookt

De laatste tocht van Ballen op Samsø naar Kalungborg was er een uit het boekje. Wat mistige gestart  en strak aan de wind naar de overkant.


Was de dag daarvoor wel andere koek. Van Grenaa naar Samsø, 56 Mn. Een lange tocht omdat de weersvoorspellingen niet gunstig waren voor de dagen er na. Zo’n tocht waarop van alles tegen zit. Het begon al in de ochtend toen tijdens een stukje motorzeilen het temperatuur alarm afging. Al zeilend alles nagelopen en uiteindelijk wat koelvloeistof bijgevuld. Niet helemaal duidelijk of dat het probleem was maar geen alarm meer gehoord.

Zowel de wind als de buien kwamen eerder dan voorspeld. Stevig aan de wind zeilen hoorden we een flinke knal, de harp van het eerste rif sprong er uit, totaal verbogen. (harp; metalen sluiting lijkt qua vorm op de harp van de bard Kakofonix van Asterix en Obelix) Het tweede rif er maar ingezet, was met de toenemende wind sowieso beter. En het leverde een heel tevreden Marvin op die onder zeil e.e.a weer gerepareerde.

Laatste deel van de reis was niet meer leuk. Harde wind op de kop en opbouwende golven en veel regen. Maar de motor deed het prima, 3 uur lang tegen de golven in beuken. Beetje katterig lagen we om ½ 8  vast na een tocht van 11 uur. Net op tijd voor Marvin om een sprint naar de super te maken voor het avondeten.  Terugkijkend met een borrel was het toch wel een mooie tocht.