
En wat is dan zo bijzonder? Ik lig zo’n kilometer van de
kant en de geluiden van de wal waaien een beetje over het water naar me toe.
Verder hoor ik het klotsen van de golfjes tegen de boeg en de laatste vogels
die nog wakker zijn. Hier buiten zitten en om je heen kijken is als in het vuur
staren, oerbeelden die blijven boeien. Aan
het eind van de schemering kleuren water en lucht steeds meer gelijk en drijf
je niet alleen op het water maar ook in de ruimte die weidser en stiller wordt.
Prachtig, gelukkig is nier iedereen fan want dan lag ik hier tussen 25 andere
bootjes en was de magie weg.
Vannacht schommelt het bootje vrolijk door en wordt het
muisstil. Morgen start ik het liefst met een duik in het open water maar dat is
hier best wel erg fris dus dat wordt later op de dag. Ik wil vroeg weg, op naar
de overkant richting Fyn en richting Bea, Pien en Peter die zaterdag aankomen.
Ik kijk er naar uit. Want alleen zijn is net als chocola. Best heel erg lekker
maar alleen maar chocola gaat vervelen.
Nu weet ik weer waarom veel mensen niet voor anker gaan. Bijna niet geslapen afgelopen nacht. Ik lag eigenlijk aan een ankerbal van de Deense zeilvereniging. Mijn ankerlijn haakte zo eens per 1/2 uur achter het anker wat daardoor met een klap terugviel op het dek. Alsof iemand met en hamer een klap op je dek geeft. Na keer op keer daarvan wakker te zijn geworden om 3 uur uit bed, naar buiten om een extra lijn naar de midden bolder te leggen. Probleem opgelost, het schip kwam daardoor wat scheef te liggen en toen een uurtje later de wind aantrok begon het aardig te rollen. Weer wakker dus en om een uur of 5 maar op de bank gaan liggen.
BeantwoordenVerwijderen