Weer voor anker,

Voor mij altijd en van de mooiste bijkomstigheden van het zeilen, een nacht voor anker liggen. Bea is er gelukkig ook een grote fan van. En dat is niet iedereen.Want ik lig hier weer als enig schip. Niet elk water en elke nacht leent zich er voor. Maar vannacht is het bijna windstil en helder. En de plek is werkelijk prachtig. Een beschut kommetje aan de westkant van Sjaelland bij Reersø. En als ik opkijk van mijn PC dan zie ik de grote belt en heb zicht op de fenomenale brug tussen Sjealland en Fyn. Onderdoorvaart hoogte 65 meter en pijlers van 256 meter hoog op 25 kilometer afstand makkelijk te zien.

En wat is dan zo bijzonder? Ik lig zo’n kilometer van de kant en de geluiden van de wal waaien een beetje over het water naar me toe. Verder hoor ik het klotsen van de golfjes tegen de boeg en de laatste vogels die nog wakker zijn. Hier buiten zitten en om je heen kijken is als in het vuur staren, oerbeelden die blijven boeien.  Aan het eind van de schemering kleuren water en lucht steeds meer gelijk en drijf je niet alleen op het water maar ook in de ruimte die weidser en stiller wordt. Prachtig, gelukkig is nier iedereen fan want dan lag ik hier tussen 25 andere bootjes en was de magie weg.

 

Vannacht schommelt het bootje vrolijk door en wordt het muisstil. Morgen start ik het liefst met een duik in het open water maar dat is hier best wel erg fris dus dat wordt later op de dag. Ik wil vroeg weg, op naar de overkant richting Fyn en richting Bea, Pien en Peter die zaterdag aankomen. Ik kijk er naar uit. Want alleen zijn is net als chocola. Best heel erg lekker maar alleen maar chocola gaat vervelen.