Solo Scheren 22 juli - 29 Juli


Een week alleen en verder de scheren in. Al een keer overnacht als voorproefje met Thea en nu een hele week de tijd. Ruim inkopen gedaan voor de komende dagen. Ik verwacht niet veel supermarkten tegen te komen. In de komende week zal ik één keer aan vaste wal liggen om inkopen te doen. Aanleggen, inkopen en weer weg wezen, scharrelen tussen de eilanden.


De eerste dag liggen ze zo dicht bij elkaar dat het lijkt alsof je op rivieren vaart  die door een bos stromen. Verder naar buiten, naar zee, zie de eilandjes los van elkaar komen met meer en meer water ertussen. Uiteindelijk vaar je bijna op open zee met hier en daar een eilandje of een rosblok wat nog net boven water uitsteekt. 


Om de plaatsen aan te lopen moet je meestal mijlen naar binnen. Op de eilandjes staan soms huizen of vakantie woningen maar de meeste zijn onbewoond. Verder naar het noorden waar ik met Marvin ga varen, voor Stockholm, is er veel meer bebouwing en is het een stuk drukker. Nog verder noordelijk vind je prachtige oude kleine vissersdorpjes met kleine haventjes. 


Terug naar het gebied waar ik nu vaar. De natuur is groots en de stilte en verlatenheid enorm. De eerste dagen niemand gezien, voelde me bijna alleen op de wereld, fascinerend. Die dagen alleen maar gevaren en geankerd. Met het rubberbootje naar de kant geroeid om te klauteren en foto’s te maken. Het is zo droog dit jaar dat het rendier mos knispert onder je voeten en er al herfstkleuren zijn. Er staat al een foto impressie op het blog. De kleuren spatten er af.


Varen en zeilen is een belevenis. En een goede kaartplotter een must. Tussen de honderden eilandjes waar je tussen vaart zijn wel een soort van routes aangegeven, meestal de meest efficiënte manier om er tussendoor te komen. Daar waar het heel smal of complex wordt staat een enkele boei. Om te  zeilen en al helemaal alleen is een goede planning en geplotte route noodzakelijk. Ben één keer verrast  door een snel aantrekkend wind, en dan loopt de Swinde hard. Werd nog best spannend omdat ik niet snel voldoende vrij vaarwater kon vinden om zeil weg te nemen.


Er zijn prachtige boeken met uitstekende beschrijvingen van ankerplekken en haventjes. En die zijn er veel. Het boek wat de zuidwestkust van Zweden afdekt tot aan Stockholm beschrijft 375 plekken met zeer gedetailleerde kaarten en luchtfoto’s. De boeken zijn niet goedkoop maar het geld meer dan waard. Dat ze alleen in het Zweeds zijn is jammer echter een rots is een rots en ze worden duidelijk aangegeven.


Over rotsen gesproken, ze grossieren er hier in. Zolang ze boven water uitsteken vind ik het prima. Heel veel zitten onder water op een diepte die onprettig is voor de Swinde. In het begin was ik er benauwd voor en onder volle vaart wil je er ook niet op lopen. Scharrelen naar een ankerplek heb ik ze een aantal keer geraakt. Klinkt best wel indrukwekkend. Uit het water getakeld voor de winterplek blijkt de kiel een paar butsjes te hebben, niets om je zorgen over te maken.


Tegen het eind van de week ben ik weer toe aan menselijk contact en zoek een haventje op aan de buitenrand van de scheren. Een met goed uitzicht op de zee. De bloedmaan komt vannacht op. En veel mensen zitten ’s avonds op de rotsen. Na twee uur wachten en geen maan geven de meesten het op. Kennis gemaakt met twee Duitse dames die rondzeilen en het wordt erg gezellig in de kuip van de Swinde. Pas om ½ 12 uur zien we de donker rode maan. 



De dames liggen noodgedwongen afgemeerd langzij de Swinde. De kustwacht heeft de halve kade geclaimd omdat er een Japans vrachtschip voor de kust op de rotsen is gelopen. Lading tien duizenden auto’s en het schip is splinter nieuw.  Iedereen praat er over en er is ramptoerisme met verrekijkers, handdoeken en zwemkleding want het is nog steeds bloed heet. Mijn 500 mm uitgegraven voor wat foto’s.   



Geen opmerkingen:

Een reactie posten