Thea heeft al een mooi reisverslag geschreven. Bijgevoegd de
kaart met het traject wat we gevaren hebben. Wel een bijzondere ervaring. We
hebben, zoals Thea aan aangaf, sinds we uit huis zijn nog nooit zolang samen
opgetrokken. Maaike en Frans had ik uitgenodigd mee te zeilen en vond dat ik
Thea ook moest polsen. Door haar doofheid wordt haar wereld steeds kleiner en
complexer. En een dove geleide hond helpt niet op een boot. Verrast dat ze er
wel zin in had zijn we de puzzel gaan oplossen. Hoe zeil je met iemand die
(bijna) doof is? 
Ik heb me verdiept in gebarentaal. Niet zozeer in de
specifieke gebaren, gaande weg wel een aantal geleerd. Maar heb geleerd dat in
het omgaan met slechthorenden je heel veel kunt doen zonder ook maar één gebaar
te leren. Zorgen dat je het licht op je gezicht valt, altijd aankijken, snor
kort houden, duidelijke mimiek, goed articuleren en heldere korte zinnen. (Het
meeste helpt overigens ook bij mensen die wel kunnen horen maar slecht
luisteren.) Thea moet het hebben van een beetje horen, liplezen, overige
informatie, logisch nadenken en gissen. Ze is praktisch ingesteld en benaderd
haar handicap zonder gene, dat helpt enorm.
 |
| Mörbylänga zweden |
Ook gemerkt als je zo slecht hoort alle finesses uit de
communicatie verdwijnt. Geen grappen, geen emotie, geen snelle wisselingen maar
back to de basics. Alleen onder gunstige omstandigheden hebben we soepel en
inhoudelijk met elkaar kunnen praten. Wat een K handicap.
Het was een prima week, veel geleerd. Fijn om zo intensief met
elkaar op te trekken. Leuke tochten, leuke havens en lekker kunnen zeilen. En natuurlijk niet vergeten de eerste
overnachting op het anker in de scheren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten