31 juli Vliegen naar Helsinki
Geen ruimbagage geboekt. Het was proppen in de kleine rugzak
met draagstel omdat ik voor het varen met Bob ook een paar dagen ga lopen met
Machiel. De al ingepakte mok moest weer uitgepakt en volgepropt met sokken en
onderbroeken. Laagjes was het kledingadvies vanwege de kou, dat trok ik wegens
ruimtegebrek grotendeels aan, wat best warm
was. Op Schiphol werd ik bijna tot op het bot gefouilleerd, onder mn BH-band,
overal, rugzak 2 x door de scanner. Wat zochten ze? Die mok?
Reizen als bijna dove is geen makkie, Fins kun je niet
lezen, Engels spreken ze wel maar met accent en omgevingsgeluid op het
vliegveld en op straat versta ik het antwoord niet. Een goede voorbereiding is
het halve werk wat Machiel , heel lief, grotendeels voor zijn rekening nam.
Kaartjes voor de trein en metro vooraf geboekt. Ruime overstaptijd gepland. Da
Met Machiel vanuit een hotel in Tampere met een huurauto
twee natuurgebieden bezocht en prachtige, soms heel ruige, stukken gelopen. Een
aanbeveling voor wie van lopen, natuur en rust houdt . Heerlijk zo met mn zoon
op pad maar daar gaat het hier verder niet over.
Het was een puzzel hoe ik op een zaterdag in de haven in Krookka kon komen. De bus, met
overstap kwam er tot zo’n 10 km vandaan. Bob zou me komen halen met een taxi en
voor de zekerheid moest ik me vindbaar maken via google-maps, big brother is
watching you. Ik stapte uit in de
middle-of nowere, draaide me om en er staat ineens een rode auto naast me
waarin een vent met zonnebril me breed grijnzend aankijkt; Bob. Een snelle
begroeting, de meter tikt en op naar de haven. Mooi plekje en gelijk genoten
van een uitgebreid visbuffet in het bijna lege restaurant.
Opvallend was een
bouwsel wat aangaf wat ‘de reizende rotsen’ inhield. Het bovenste latje is de
stand van het water tov het land in 1300, de onderste in 1900. Ieder jaar komt
de kust verder omhoog na de enorme druk in de ijstijd en nog steeds. Wij kennen
alleen de strijd tegen het opkomende water en indalende land. Onvoorstelbaar
dit maar het gaat onderwater ook door dus de diepte is hier en daar een aardig
probleem met de flinke kiel van de Swinde.
In de 5 dagen dat ik mee zal varen proberen we in Turku te
komen omdat vertrek daar het handigst is. Een flink stuk, dus de eerste dag
staat al 50 mijl in de planning naar Luvia. Prima weer maar koude N-wind,
ongunstig om vaart te maken dus deels alleen motor en motorsail. In Luvia heb
ik voor het eerst een bol aan de haak geslagen. Op het terras uit de wind en in
de zon een lekker ijsje gescoord en ’s avonds ouderwets aardappels, spruiten en
gehakt. Heerlijk na de kou van die dag.
De volgende dag staan er wel 60 mijl in de planning.
Bijtijds op. Ochtendmist met een prachtig zonnetje erbij. Uitvarend,
scharrelend tussen de eilanden en rotsen naar open zee, bleek de mist toch wel
zeer aanwezig. Turen naar een boei die ergens zou moeten zijn. Ineens zagen we
een heel eigenaardig fascinerend verschijnsel. Een soort mistboog met aan begin
en eind wat regenboogkleuren, ontstaan door de zon achter ons, weerkaatst op
het water. Nog nooit gezien. Het turen
erin naar een boei werkte gewoon hallucinerend, ik zag boeien en ineens niet die er soms wel waren en soms
niet. Op het open water trok de mist
geleidelijk op. Voelde als op wintersport, alles aan, koude wind en insmeren
tegen de felle zon. Flink doorgekacheld. Van verre zagen we ons doel, Isokari. Een
eiland met pilots ( gidsen) een eind buiten de kust met de vele eilandjes.
Gespannen of er een plekje zou zijn want na die lange tocht was doorvaren geen
optie, te laat, te moe, te rillerig. Het
lukte.
Prachtig eiland, Isokari.
Met een haventoilet met uit- en inzicht. Beiden hebben we er
rondgedwaald,. Volop genoten van de rust, mooie begroeiing, en aparte sfeer. Zwarte
meerkoeten visten rond de boot en aten
hun vangst op de rotsen, onhandig flappend met hun rode poten. Veel foto’s gemaakt.
Eigenlijk jammer om alweer weg te gaan maar er is regen en
onweer voorspeld en we moeten nog een eind. Die voorspelde werd bijgesteld en
het werd prachtig weer, nog lekker gezeild. De volgende dagen zagen we wel wat voorspeld was. Soms reuze
spannend als je donkergrijze wolkenmassa’s boven zee zag verschijnen, vaak
pakten de wolken samen boven land, hier en daar een flits. Wij hielden wij het zo
goed als droog. Richting Turku zag je meer bebouwing, overal zomer huisjes
op de eilanden soms bizar tegen de rotsen aangeplakt en dichter bij Turku grote
gekleurde houten panden met aan het water een soort miniversie, als botenhuis
of sauna. Na het aanleggen barste de buien los.
En dan lig je ineens in een drukke haven in de stad en moet
ik weer afscheid nemen. Van het mooie Finland waar ik 46 jr niet geweest was,
het water, het varen en Bob. We hebben
veel met elkaar gesproken. Beiden zijn
we de afgelopen jaren veranderd. Bob wordt steeds relaxter, socialer en opener naar andere mensen. Zegt verbaasd, ‘mensen
spreken me gewoon eerder aan’. Dat
straalt hij uit, zo mooi om te zien. Gewoon op iedereen afstappen, voor het
leuke en misschien hebben ze advies. Ik ben het omgekeerde gaan doen omdat
gesprekken vaak enorm vermoeiend zijn en kijk eerder weg. Beiden denken we na
over hoe we verder willen. Bob omdat hij steeds losser komt te staan van het
leven in Bilthoven en contacten daar. Verder zeilen, meer vastigheid in
Nederland zoeken en hoe en waar en met wat, vrijwilligerswerk? Voor mij ligt er
al veel vast maar komend jaar stopt ergens mijn werk en misschien hoor ik met
een CI weer veel beter. Wat doe ik dan met mijn tijd en energie? Heerlijk om er
samen over te bomen, dat zetten we deze winter zeker voort.
Traject;
Krokka -> Laitakari (prachtig eilandje, echt de moeite waard) 40 Mijl
Laitakari -> Isokari 55 Mijl
Isokari -> Norrby 27 Mijl
Norrby -> Turku 23 Mijl
Traject;
Krokka -> Laitakari (prachtig eilandje, echt de moeite waard) 40 Mijl
Laitakari -> Isokari 55 Mijl
Isokari -> Norrby 27 Mijl
Norrby -> Turku 23 Mijl
 |
| Isokari |
 |
| Isokari |
 |
| Isokari |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten