Cindy aan boord | 11 - 20 augustus 2019 | Turku - Helsinki 170 Nm

Mijn avontuur in Finland met Bob en zijn Swinde.

“Ga je ook een tijdje met me mee zeilen…?”

Ik zei meteen ja en besefte pas later waar ik ja tegen had gezegd. Ik had in een ver verleden 1 keer een zeilmiddagje meegemaakt in mooi weer...zeg dus maar gewoon dat ik geen zeilervaring had. Geen idee hoe ik het zou gaan vinden, of ik zeeziek zou worden en of ik het zou kunnen. Bob stelde me gerust en vertelde dat het allemaal wel goed zou komen.

En dat kwam het!

De eerste dag kwam ik aan boord in Turku. Het weer was de volgende dag eigenlijk te heftig om een eerste zeilervaring op te doen, maar ik wilde het graag gaan ervaren, dus vol goede moed gingen Bob en ik de eerste ervaring aan. Natuurlijk kreeg ik vooraf al wat termen en taken aangeleerd: bakboord, stuurboord (kende ik gelukkig al), welke knoop ik moet maken om aan te leggen, de knoop voor de fender/stootwil, de noodknop in de kajuit wanneer er iets zou gebeuren, de kleding/zwemvest enzovoort…..

Daar gingen we dan, uiteraard kwam meteen de uitleg over het navigatiesysteem, de kardinalen en de boeien…. Jemig ik kreeg veel info te verwerken en dat vond ik spannend en leuk tegelijk. Je realiseert je al snel dat er veel verantwoordelijkheid is en zoveel factoren die gunstig moeten zijn en bijgehouden moeten worden…. De weg richting het open water was goed om rustig en gestaag dingen te leren.

Ondertussen kon ik het mooie gedeelte van het land aanschouwen, want dat was me wat tegen gevallen in de trein richting Turku. Vanaf het water zag ik de schoonheid en de bouwstijl van Finland. Langs de kust zagen we prachtige grote villa’s die bij het water op een steiger of rots net zulke prachtige miniatuur villa’s hadden staan (waarschijnlijk sauna’s).  Adembenemend mooi in een groene glooiende rots omgeving. In de komende dagen werden we nog veel vaker verrast door de prachtige omgeving op de Scheereilanden, de kustlijn en haventjes, genieten!

Na de eerste uren op wat rustiger water kwam toch echt de wind meer en meer rond de Swinde en ging Bob de zeilen hijsen. Op kundige wijze stuurde hij me met geduld aan en gaf me vertrouwen om op zijn aanwijzing taken uit te voeren op de Swinde. Dat was fantastisch, zeker toen we de wind meer en meer in de zeilen voelden komen…. Ik had nog geen weet van de 3 meters waar Bob veel op keek voor windrichting, windkracht, knopen (volgens mij tikten we de 8 op een gegeven moment zelfs al aan).  Het enige wat ik merkte was dat de Swinde heerlijk van de  wind aan het genieten was en ze ons mee wilde nemen op de golven die sterker werden naarmate we meer open water opgingen. Wow wat een mooie eerste ervaring en al snel zag ik aan Bob dat wat we beleefden al echt zeilen was en dat hij ook aan mij merkte dat ik het ook echt mooi vond en niet bang werd van de Swinde die ons meenam en haar romp heerlijk opgooide en ons uitdaagde om mee te gaan in de pittige deining. Ik voelde me niet ziek en ik genoot van het avontuur. De ultieme test van toiletteren tijdens deze golven doorliep ik prima en ook die ervaring vond ik geweldig. Ik genoot van alle elementen en vond het jammer dat Bob ervoor koos dat we niet het echte open water opgingen aangezien het daar echt te pittig zou worden. Natuurlijk was het een goede keuze, maar ik wilde nog geen afscheid nemen van deze ervaring, ik wilde meer… ach dat was dan ook weer een goed teken. Ik had de test van de Swinde doorstaan en ik voelde het vertrouwen in mij groeien om samen met Bob en de Swinde de komende dagen te gaan genieten.

Het aanleggen bleef elke dag een uitdaging aangezien ik toch steeds weer tegen dingen aanliep die ik (natuurlijk) nog niet kende. Maar ook die ervaringen gingen we in harmonie aan. Bob stuurde me altijd met rust aan en nooit voelde ik een irritatie omdat ik het nog niet kende of wist. Ik erkende mijn falen dan ook altijd en wilde ook steeds weten hoe ik het anders kon doen, zodat ik uiteindelijk een 100% resultaat kon neerzetten, gewoon omdat ik het echt wilde leren…..Naarmate we ervaring samen opdeden ging het dan ook steeds beter en op de laatste dag begon ik zelf zelfs na te denken over hoe de wind stond en wat handig zou zijn met aanleggen… goede tekenen van vooruitgang en allemaal in combinatie van een goede leermeester.

Natuurlijk waren de eerste dagen best raar, Bob en ik kenden elkaar niet heel goed en dan zit je ineens 24/7 bij elkaar aan boord, sterker nog, ik kwam bij hem aan boord in zijn leefwereld met zijn regels/werkwijzen/taal en humor. Ik moest wennen aan de nieuwe leefomgeving en na twee dagen was ik gesetteld, ik kon mijn plek nemen op een plek waar alles al uitgedacht en uitgewerkt was. Bob en ik leerden elkaar kennen en steeds meer konden we ook ontspannen en helemaal onszelf zijn bij elkaar. Allebei konden goed praten en stil zijn daar waar ook gewoon even tijd voor jezelf nodig was. Ik heb ook daarin een mooie ervaring mogen hebben. Jezelf kunnen en mogen zijn bij de ander is een groot goed en dat konden Bob en ik elkaar geven. 

Het samen puzzelen bij het navigeren of in mijn eentje, dat vond ik denk ik nog het mooiste. De vertekening van de horizon en de continue oplettendheid die je nodig hebt wanneer de dieptes gevaarlijk kunnen zijn. Soms tuurde ik de horizon af met de verrekijker en in gedachte: “Jemig waar staat die stomme kardinaal nou….hmmm ik zie hem echt niet….aaaaahhhhh jaaa daar is ie….gelukkig!” Het vertrouwen van Bob was daarin ook erg fijn om te mogen ervaren. Natuurlijk checkte hij me (stiekem) in de kajuit op zijn scherm, logisch. Maar ook Bob moest uiteindelijk concluderen dat ik de taak kundig genoeg was en dat ik zou aangeven wanneer ik twijfelde en hulp nodig had. Hij leerde mij te vertrouwen en kon zelfs soms echt iets voor zichzelf gaan doen, wanneer ik aan het roer stond.

Helsinki

Hoogtepunten waren toch wel: het echte zeilen met knopen van 8.6, het samen navigeren, het overstag gaan en samenwerken daarin, het aanleggen, de sauna’s, alle lachmomenten zoals de eerste seconden van een mega golf, intens genieten met smile van oor tot oor en dan een enorm crach geluid van servies horen, want er stond nog een kastje open hahaha, fietstochtje op een slechte dag voor het water, de gesprekken, de spanning wanneer er achter ons MEGA  Ferry’s kruizen, het moment dat we ons realiseerden dat we twee boeien gemist hadden omdat we met de haven bezig waren en we bijna vast hadden kunnen zitten op de bodem, de heerlijke maaltijden, de vaste structuren die ontstaan met z’n tweeën, de zon en dus ook de rustige tochten met zon en warmte, de omgeving en natuur en bovenal de nieuwe ervaring die de liefde voor het zeilen geactiveerd heeft.

Ik heb een fantastische tijd met zeilmaatje Bob en de Swinde gehad en ik ga graag weer mee op een nieuw avontuur.

Dank maatje Bob!

 Trip;

Turku -> Stormälö 30 Nm - Jachthaven aan de pier gelegen omdat het verder te ondiep was.

Stormälö -> Rosalandet 25 Nm - Dorpshaven met slechts een paar liplaatsen die 2 meter diep zijn. Leuke eilandjes met vikingcentrum waar je fietsen kunt huren en eten.

Rosalandet  -> Hanko 29 Nm - Hanko heeft een grote moderne jachthaven met prima sauna's

Hanko -> Barosund 38 Nm  - Prima plek, beschut en leuk. 4 kleine kraampjes op de haven met lokale producten.

Barosund -> Porkkala 22Nm - Leuke kleine haven met klein winkeltje en restaurant. Privé sauna te huur.

Porkkala - > Vallisaari 27 Nm - Oud militair eilandje vlak voor Helsinki. Aanrader. Mooi uitzicht op Helsinki en leuke wandelroutes.

Vallisaari -> Helsinki 3 Nm - Helsinki is gewoon mooi.