Een week aan boord van de Swinde - Maaike

Vandaag een week aan boord van de Swinde, het lijkt veel langer. In deze periode drie pittige vaartochten gemaakt en alle drie heel verschillend.

Sonderborg hier stond Bob me op te wachten na een trein reis van twaalf uur. Dat we de eerste dag verwaaid gelagen was wel lekker even bij komen. Varen, een belevenis op zich van Sonderborg naar Schleimunde. Bij een stevige wind de haven uit, de zeilen er in en bijna voor de wind het water op.

In Schleimunde de haven in komen was even een dingetje tegen die tijd waaide het heel hard maar Bob stuurde de Swinde rustig in de box. En dan de wal op en rond lopen in een lieflijk plaatje wat alles heeft  wat we nodig hadden voor twee dagen. Supermarkt, bistro, en een werf waar Bob eindelijk zijn teakhouten proppen vond voor het dek.

Volgende tocht op naar Laboe, minder wind maar heel veel regen dus op de motor, nat en koud. Het werd een  bijzonder tocht, uurtje op en uurtje af (Bob wat meer uurtjes dan ik) maar wat was dat genieten, over water kijken, boei zoeken de beweging van de boot het ritme van de motor.

De derde tocht gisteren, zondag, van Laboe naar Heiligenhafen (35 Mijl). Mooi weer zonnetje er bij  met halve wind in de zeilen er op en weg. Op  het water was er toch gauw een windje 5 met dit keer een lange tocht voor de boeg.

Wat heb ik ontdekt op deze tochten:

• Dat ik onderdeks, als het schip wat rolt prima broodjes kan maken, onderdeks voel ik me als een vis in het water dus een prima koksmaatje.
• Dat ik uurtjes op uurtje af heel leuk vind en goed de boel en boten in de gaten kan houden dus een prima beginnende roerganger ben.
• Het werken aan de  dek me niet goed af gaat ik voel me een kat in een vreemd pakhuis, het liefst zou ik op handen en voeten over het dek kruipen, alles loopt scheef en overal liggen lijnen waar je over kan struikelen het maak me onzeker. Ik weet, het zit tussen je oren. Ben vandaag aan het oefenen op dek, waar ligt alles en waar kan ik me vast houden. Het went wel. Hoop en vertrouwen dus, we gaan dapper verder.  

Maaike