De cirkel wordt rond - solo | 8 september 2019 | Finland -> Zweden 35 Nm

8 September, solo de oversteek van Finland naar Grisslehamn in Zweden. Daarmee is de Botnische golf gerond en de cirkel gesloten. Een mijlpaal in deze reis en extra speciaal omdat ik deze tocht alleen doe. Op een gladde zee met een zacht winde alle tijd om terug te kijken op deze reis en na te denken over de toekomst.

Achter me Finland met haar midzomernachten, eindeloze kust, duizenden eilandjes en vreselijk aardige mensen. Mooie tijd gehad in Finland, memorabele  tochten van verstild en relaxed tot hard aan de wind en distress. Kijk er met heel veel plezier op terug. Het was prachtig en het is goed zo. Zeilend is het een definitief afscheid. 

Volgende week stapt Baldwin op en gaan we richting Borka Brygga. Cees zeilt daarna nog een week mee en helpt het schip winterklaar te maken. De Swinde overwintert in Borka, mijn thuis haven in Zweden. Mooie haven met leuke zeilvereniging en Gunter, de havenmeester, is altijd zeer behulpzaam. Hij heeft mij al gebeld om te zeggen dat ik welkom ben.

Ik had me voorgenomen om rond deze tijd een besluit te nemen over het komend jaar, en hoe verder. Er zijn grofweg de volgende opties voor 2020. Blijven zeilen op de Baltische zee, koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen, het schip verkopen in Zweden of terug zeilen naar Nederland.

Blijven zeilen op de Baltische zee? Het is werkelijk een prachtig vaargebied en ik ben er aan verknocht geraakt, zowel aan de landen als aan de mensen. De rust, de eenvoud en weidsheid, warmte en gastvrijheid hebben me geraakt en veranderd. Het eindeloos dwalen op deze wateren en tussen de eilanden was genieten en louterend. Het heeft me dichter bij mijzelf gebracht en tegelijkertijd meer naar buiten gericht, meer gericht op menselijk contact. Er komt nog een blog over hoe het reizen mij veranderd heeft.
Maar eerlijk is eerlijk na 50.000 eilandjes, 200 kleine haventjes en bijna even zovele sauna’s is het genoeg. Hoeveel ik er ook van genoten heb en hoeveel het me gebracht heeft, rond blijven zeilen op de Baltische zee gaat het niet worden.

Dan koers zetten naar de westkust van Zweden en Noorwegen? Dat zou een tocht worden van een jaar of 2 in een vergelijkbare vorm als afgelopen jaren. De zomer maanden zeilen en het schip voor de winter achter laten in Zweden of Noorwegen. Uitdagend maar de drive heb ik niet op dit moment. Bij aanvang van deze reis was het plan om 2 jaar te reizen, zijn 3 prachtige jaren geworden.  En dat voelt als genoeg (voorlopig). Mijn basis thuis wordt steeds dunner, mijn mailbox leger en telefoontjes zeldzamer. Ik ben alleen in de winter in Nederland en dat wordt door velen gezien als een wachten op de zomer om weer weg te gaan. Veel zaken zijn moeilijk vorm te geven omdat ik er telkens 5 maanden tussenuit ben en met voorbereiding en afronding zeg maar gewoon een half jaar. Voor werk is het onhandig, of dat nu betaald of onbetaald is. En dat geldt voor veel meer zaken die op mijn wensenlijstje zijn gekomen, ook daarover later.

Dus de Swinde hier te koop zetten. Twee jaar geleden was dat een serieuze optie. Ook een beetje met de hoop dat een Zweeds schip in Zweedse wateren makkelijker verkoopt. Echter ik wil nog geen afstand doen van het schip. Ben er ernstig aan verknocht geraakt. Hoewel ik het indertijd gekocht heb specifiek voor deze reis en er niet ‘verliefd’ op was. Na de prachtige klassieke Morning Cloud was het onmogelijk om een even mooi schip te kopen met de eisen waaraan het moest voldoen. Hanteerbaar, alleen te zeilen en met een grote gastenkooi voor alle meevarenden. Een werkschip heb ik het wel genoemd. Maar ben er mee vergroeid en kan er mee lezen en schrijven. Het is een plezier om mee te varen en snel, bijna dartel, onder zeil. Degelijk, goed gebouwd en erg gezellig binnen. Kortom ze wordt mooi niet te koop gezet.

Terug naar Nederland dus!  Volgend jaar ga ik het ophalen. Een reis van zo’n 1000 mijl moet in ruim twee maanden kunnen. Een aantal trajecten tempo maken. En voor het prachtige scheren gebied bij Stockholm wil ik meer tijd nemen. Vervolgens een keuze maken tussen een route door Denemarken of de oversteek naar Polen maken en langs de noord Duitse kust dwalen. E.e.a. in overleg met de mensen die zin hebben om mee te varen. Een mooie tocht waar ik nu al naar uitkijk. Vervolgens een jaartje de Nederlandse wateren en als het weer begint te kriebelen, en dat kan maar zo, trekt Schotland me meer dan Noorwegen. Mooie vooruitzichten toch!

Met deze gedachten ben ik halverwege de oversteek en komt Zweden in zicht. Even concentreren op de shipping-lane die er midden tussendoor loopt. Altijd een bloedhekel aan gehad, shipping-lanes, grote schepen die ook nog eens snel varen. AIS maakt het me gemakkelijker. Op mijn  plotter kan ik ze zien varen inclusief koers en snelheid. Gaatje zoeken om er tussendoor te prikken en verder. Nog vier uur varen naar Zweden, alle tijd om er naar uit te kijken.  Na 4 maanden een bekende kust, ken de havens en de mensen. Beetje thuiskomen, zo voelt het, lekker en relaxed.