Ongewenste herinneringen

Iedereen kent dat wel denk ik, althans iedereen die al wat jaren meeloopt en een verleden heeft opgebouwd. En dan heb ik het over gebeurtenissen, ervaringen of mensen waar je niet meer aan terug wilt denken. Die je bij voorkeur ergens diep onderin je geheugen begraaft en wegstopt in een kastje met een slot er op. Netjes opgeborgen, vergeten en weggewerkt alsof het er nooit geweest is.

Stommiteiten, kwaadaardigheden, mislukkingen en blunders zijn allemaal zaken waar je zelf, pijnlijk genoeg, de hand in hebt gehad. Maar vernederingen, beledigingen of gewoon niet gezien of begrepen worden zijn voor mij als herinnering net zo vervelend. Bij voorkeur reageer ik, maar als dat niet lukt of mogelijk is, dan is het alternatief vergeten en verder leven.

Het is daarmee niet weg of opgelost, zegt men. Het vult je rugzakje en je zeult het met je mee. En ik moet dat wel geloven. Want wat ik goed opberg is er in het dagelijks leven niet meer. Maar het heeft een sluiproute waar ik geen grip op heb. Via mijn dromen, en dan liefst ’s ochtends vlak voordat ik wakker word, komt de hele K belevenis, ervaring of persoon nog eens versterkt terug. Staat desnoods uit het graf op om me in full color te bezoeken. Kost me soms uren om het kwijt te raken en weer op te bergen.

Het overkomt me gelukkig zelden als ik druk en bezig ben, maar nu, nu er meer ruimte is kruipt er met enige regelmaat iets uit zijn kooitje. Gelukkig er is een remedie als je Googled; schrijf het van je af. Pak een blanco vel papier een pen en schrijf een brief aan de persoon, de groep, de club of aan jezelf. Neem er de rust voor en wees specifiek, helder en duidelijk. Als je klaar bent lees het nog eens door en vernietig of verbrand het. 

Dat laatste is  niet zo praktisch op een boot. Weglaten drijven op het water leek me een goed  alternatief en het leverde een mooi symbolisch plaatje op. En als het terug kan zwemmen of gewoon niet werkt, dan laat ik dat weten.